Óp og óhljóð umhverfissóðans Virkjunar-Tuma, sem hyggst sökkva Vestfjörðum

Mikið má hjartaskurðlæknirinn hafa á samviskunni fyrir að hafa komið upp um strákinn Virkjunar-Tuma áður en honum tóks að sökkva Vestfjörðum bakdyramegin. Eins og vænta mátti ærðist umhverfissóðinn Virkjunar-Tumi og æpti og öskraði upp öllum slagorðum, skítkasti og páfagaukalærdómi sem hinir vikjannaóðu hafa komið sér upp síðustu áratugina. Helstu röksemdir fyrir yfirgangi sínum, frekju og gróðasótt, tína hinir virkjannaóðu til dæmigerð og skotheld rök á boðr við, að hrjáðir landsbyggðarmenn láti ekki athyglissjúka lattelepjandi hálfbjána og aumingja að sunnan koma í veg fyrir framfarir og nútíma uppbyggingu landsbyggarinnað, þetta séu eiturlyfjamarímeraðir krypplingar sem aldrei hafi komið þangað sem landsvæði verði eyðilögð og þeim drekkt eins og blindum kettlingum.

Ekki batnar þó sálarástand virkjunarsjúklinga við afskipti hjartaskuðlæknisins af fyrirhugaðri drekkingu Vestfjarða, því nú keppast þeir við að sverja að þeir skuli hundar heita, og svo framvegis, ef þeir nokkru sinni leggjast undir hnífinn hjá þessum illa innrætta og heimska úrtölumanni og andstæðingi framfara. Í því sambandi hafa þeir sammælst um að endurreisa Félag Sannra Íslendinga, sem Pétur Þríhross framkvæmdastjóri og landsbyggðarhetja stofnaði á fyrrihluta síðustu aldar. Og þessir kallar munu ekki láta staðar numið fyrr en þeim hefir tekist að sökkva landinu.

Myndin sem ýtti umræðunni af stað