Það er fleiri og verri tossar á sveimi en blessuð börnin

Miðað við hátterni íslenskra kjósenda upp á síðkastið er alveg ljóst að það eru fleiri tossar á sveimi en skólabörn í Reykjavík. Þjóð sem greiðir alræmdum fjárgæframönnum, braskaraskríl og ábyrgðarlausum lygamörðum atkvæði í jafn stórum stíl og raun ber vitni hlýtur að vera svo illa á vegi stödd að geta ekki lesið sér til gagns eða skilið mælt mál á íslensku fremur sauðnaut uppi á Grænlandsjökli. Auðvitað hafa þessi hörmulega tossaheilkenni Íslendinga skaðað samfélagið meir en orð og tölur geta lýst. Góður kunningi minn sagði fyrir ekki svo löngu síðan, að hinn dæmigerði Íslandsmaður sínum huga væri grútsktíugur, grálúsugur og rígmontinn apaköttur í smóking og með pípuhatt á kolrugluðum hausnum.

Og fyrst minst hefir verið bæði á sauðnaut og apaketti, er ekki úr vegi að geta þess að Óli Apaköttur, heimilisvinur og heimagangur hjá hjónunum frú Ingveldi og Kolbeini Kolbeinssyni, er á framboðslista hjá einhverjum naftoguðustu glæpasamtökum sem uppi hafa verið á Íslandi frá landnámstíð. Þeim þarna hjá glæfraflokknum þókti afar aðkallandi að hafa snaggaralegan mann á lista, er væri gjörkunnugur viðskiptalífinu á breiðum grundvelli, mennigarlífinu eins og það er og samkvæmislífinu eins og það gerist best með borgarastéttinni, en sérstakleg þótti þeim akkur í að fá mann, sem ekki væri einungis gjörkunnugur viðskiptalífinu, menningarlífinu og samkvæmislífinu, heldur og vel að sér í móðurlífi frú Ingveldar. 

Daginn eftir að Óli Apaköttur var kynntur sem fullgildur frambjóðandi fyrir nafntoguðu samtökinn drógu Kolbeinn og Indriði Handreður hann upp úr göturæsinu fyrir utan Mónakó á Laugarveginum og fluttu hann eins og taðpoka heim til frú Ingveldar og Kolbeins. Vart þarf að taka fram, að Óli Apaköttur er tæplega læs, nema þegar hann er útúrfullur, en þá renna viðstöðulaust upp úr honum heilu bálkarnir úr áróðursritum hinnar hrienlífu íslensku borgarstéttar, sem má ekki vamm sitt vita fyrr en hún er komin að minnsta kosti hálfa leiðina til Tortúlu. 

Reykvískum börnum hrakar í lestri