Tómur pappakassi, ölvunarakstur Kolbeins og útreið Háfdáns varðstjóra

Það fátt sem þeim dettur ekki í hug, blessuðum tómu pappakössunum, þegar þeir eru að útbúa skrumauglýingar um sjálfa sig fyrir kosningar. En af því að þingmaður sá er fréttin fjallar um er aðeins kunnur fyrir að hafa óseðjandi áhuga á að koma brennivíni og bjór í matvöruverslanir, þá gæti kosningaauglýsingin, sem hann var að útbúa með lögreglunni fyrir Sjálfstæðisflokkinn, átt að sýna lögreglubíl undir fullum ljósum og sírenublæstri á þeysireið eftir drykkjurafti sem hafði dukkið sig augafullan af matvörubúðarbrennivíni og ekið á brott í mjög annarlegu ástandi, eins og það heitir á lögreglumáli. Ekki hefði heldur skemmt fyrir ef þingmaðurinn hafði fengið lögreglustjórann á Reykjanesi, sjálfan stjörnusýslumanninn Stones, til að leika með sér í auglýsingaskruminu; hr. Stones hefði til dæmis getað tekið hinn ölvaða ökumann með berum höndum og refsað hanum á staðnum að hætti sannra sjálfstæðismanna, - það hefði heillað marga villuráfandi kjósendur.

Á sínum tíma komst Kolbeinn Kolbeinsson í kast við lögregluna þegar hann ók um ölvaður á Benzinum sínum. En Kolbeinn Kolbeinsson lét ekki lögregluprjónana snúa á sig og steig bensínið í botn og hvarf sjónum Háldáns varðstjóra og hans manna á 280 kílómetra hraða. Nokkrum dögum síðar vóð Hálfdán eins og berserkur óforvandis eins og breserkur inn á heimili Kolbeins með það fyrir augum að misþyrma honum og handtaka svo að sá bölvaði níðingur mundi muna eftir því. Því miður gleymdi Hálfdán að reikna með frú Ingveldi og varð sú gleymska honum að falli. Því þegar Hálfdán hafði náð í hnakkadrambið á Kolbeini og bjóst til að slá honum við ofninn í stofunni, birtist frú Ingveldur, vígreifari en nokkru sinni. Enda urðu fljót umskipti á högum Hálfdáns varðstjóra því að í stað þess að Hálfdán keyrði hausinn á Kolbeini í ofninn þá sló frú Ingveldur Hálfdáni við téðan ofn af slíku afli að þessi tröllaukni varðstjóri lá lengi í öngviti á eftir. Og þegar hann rankaði næst við sér lá hann að húsabaki hjá þeim frú Ingveldi og það hafð rignt á hann og honum var jökulkalt og honum þókti sem höfuðið á honum væri að klofna af höfuðkvölum.

Eftir þessa útreið lá Hálfdán varðstjóri lengi, fyrst á sjúkrahúsi en síðan heima hjá sér og hafði allt á hornum sér. En hann lét refsinguna er hann hlaut að frú Ingveldi sér að kenningu verða og hefðir aldrei lagt til atlögu við Kolbein Kolbeinsson síðan. Aftur á móti hefir hann látið vini og velunnara frú Ingveldar og Kolbeins finna fyrir því í hvurt sinn sem hann hefir haft færi á. En kanski fáið þið eitthvað um þær aðfarir að vita síðar. 

„Þetta var mjög saklaust“