Það er einhver ískyggilegur andskoti í kortunum núna ...

Stjórnmálamenn í dag eru mikið samtölum, þeir eru hættir að funda eða vinna sameiginlega að málum, þeir leggja stund á samtöl og innan tíðar verður eflaust aflagt að hafa fundi á Alþingi, í þeirra stað koma samtöl á Alþingi. Satt að segja er er þetta samtalakjaftæði dálítið hvimleitt, tilgerðarlegt og ber vott um takmarkaða íslenska málkennd. Þó má eflaust segja að þegar Bjarni og frú Andersen vóru að leggja á ráðin með pukurmálið atarna, sem varð stjórn Bjarna að falli, hafi það verið samtal tveggja einstaklinga. En þegar frú Bjarkey Ólsen, sem nefnir samtöl í að minnsta kosti annarri hvorri setningu, sest niður með hópi fólks í sérstökum tilgangi, þá er það frekar fundur, samkvæmt mínum skilningi, en samtal.

En hvað samtölum og orðræðum líður í hausnum á stjórnmálafólki, þá hafa stórnarmyndunarviðræðururnar sinn gang. Til að mynda er eins og einhver óknyttaoemur hafi stungið á vinbelginn Loga, því úr honum er allt loft sem stendur og hann minnist ekki einu orði á ESB, vondan gjaldmiðil eða enn verri rolluskjátur. Næsta ótrúlegt er þó, að krataeðlið hafi fokið allt sisona úr kallhjassanum. En það er samt eitthvað ískyggilegt í andskotans kortunum núna. Það má merkja á skapferli frú Ingveldar, en það er þungt sem blý og hún er viðskotaill og notar óheflað orðbragð venju fremur. Og það er vitað að depurð frú Ingveldar á rót að rekja til þess hræðilega gruns, að Sjálfstæðisflokkurinn á verulega á hættu að lenda í stjórnarandstöðu, og Miðflokkur panamaprinsins líka.

Enda er það dapurt hlutskipti fyrir óðalsbændur af kalíbéri Bjarna Ben og Sigmundar að verða utangarðs og utangátta og hafa ekkert fram að færa annað en panamaskjöl og aragrúa annarra skandala, sem of langt er upp að telja. Og ekki er hitinn minni undir rössum skrímsladeilda Sjálfstæðsflokksins, en sambærilegar deildir Miðflokksins hafa því miður hvorki vit né þroska til að skynja hættuna af utangarðsvánni sem vofir yfir þeim. Þó má telja líklegt að Sigmundur Dávíð, bóndi og bústólpi að Hrafnabjörgum, muni mæta minnihlutahlutskipti Miðflokks og Íhalds með því að leggja en meir áherslu en áður á að skrópa í vinnuna, sem einhverjir grínarar og roknakjánar kusu hann til. Ef heldur sem horfir með þann mann, mun hann innan skamms tíma hljóta Stórriddarakross hinnar íslensku Fálkaorðu fyrir að vera langfremsti skrópagemlingur íslandssögunnar, en það ekki svo lítil upphefð af manni af þessu kalíberi.  

„Afslappað og ágætt svona“