Byskubb banar vondri nefnd með búrsaxi sínu

Jæja, svo byskubbinn vóð með búrsaxið í hönd aftan að nefndinni og rak það í bakið á henni. Vart þarf að fara í neinar grafgötur um, að svona tiltæki er mjög hættulegt, þannig að gera má ráð fyrir að nefndin ligg öll steindauð á gólfinu þar sem tilræðið átti sér stað. Hins vegar er gott til þess að vita, að byskubbinn láti til sín taka og sýni húsbóndavald þegar við á. Einnig er fjarska gott að vita nú fyrir víst, að nefndin sáluga muni ekki gera neitt af sér héðan í frá og guðskristni í landinu sé þar með borgið, - í bili að minnsta kosti.

Það versta við nefndir, sem er sálgað með róttækum hætti, er að þær eru vísar til að ganga aftur, tvíelleftar og hroðalegar. Af slíku eru helst til mörg heldur ófrýnileg dæmi, sem rétt er að hafa hljótt um. Hvað viðvíkur nefndinni, sem byskubb banaði svo fagmannlega, þá má gera ráð fyrir að byskubb hafi ráð uppi í erminni til að bregðast fljótt og vel við afturgöngum og kveða þær jafnhraðan niður um leið og þær láta á sér kræla.

En það eru ekki allr nefndir, þó skipaðar séu, eins vondar og sú er byskubb gjörði höfðinu styttri með búrsaxi sínu. Af fjöld slíkra nefnda spyrst blessunarlega aldrei meir til, því þær deyja í frumbernsku; sumar eru vanskapaðar við fæðingu og lifa ekki af, aðrar eru bornar út og þeim drekkt í næsta forarpolli, og enginn gerir neina athugasemd við afdrif þeirra. Það hefði til dæmis verið um marg blessunarlegara fyrir byskubb að láta einhvern vinnukarl bera vondu nefndina, sem byskubb stakk í bakið, út strax eftir fæðingu hennar, því ljóst er að nefndinni atarna tókst, með Djöfulsins aðstoð, að vinna spjöll á guðskristninni og gjöra byskubbi gramt í geði.

Nefndin „stungin í bakið af biskupi“