Jóhannes Ragnarsson

18.11.2017 | 21:55

Sannar frásagnir af baneitruðu kjöti frá ESB

- Á misjöfnu þrífast börnin best, fullyrða ESB-istarnir og troða börnin sín full af baktéríuketi frá ESB, svo að þau verða gul, brún og blásvört í framan af hroðalegum sýkingum og af áreynslu af niðurgangskrampa. Barnaverndarnefdir gerir ekki neitt, því allir sem í henni eru hafa í einhverjum tímapunkti opinberað sig sem eindregna ESB-ista. Einn ESB-istinn var meira að segja svo svæsinn í tiltektum, að hann lét krakkann sinn éta ESB-kjúkling í heilu lagi, með fiðri, fótum og haus. Nú, krakkafjandinn varð fárveikur efir máltíðina og var lagður inn á spítala. Þar kom í ljós, að blessað barnið var orðið yfirfullt af krataeðli, fyrir utan alskyns kóli- og kamfýlóbaktéríur, sem vóru búnar að gjöra gat á magann á því.

Svo var það farmaðurinn sem smyglaði heilu tonni af nautakéti frá ESB til landsins. Þegar farið var að elda hina evrópsku tudda vóru menn ekki á eitt sáttir með gæði kjötsins og létu rannsaka það. Þá kom í ljós, sem ýmsa grunaði, að ketið ver ekki nautaket, heldur ket af rúmenskum heststruntum, sem ótíndir stigamenn höfðu stolið og slátrað í einhverjum rottuholu og selt síðan sem úrvals nautakjöt. Þegar farmaðurinn kom næst til landsins með annað tonn af kjöti frá ESB í farteskinu, biðu kaupnautar hans á bryggjunni og höfðu hann á brott með sér. Síðan hefir farmaður þessi ekki sést og því síður fundist í margítrekuðum leitaraðgerðum.

Þá var ekki beinlínis geðslegt þegar frú Ingveldur varð sér úti um frjálst kjöt úr ESB-dýrðinni. Hún ákvað að bjóða til grillveislu eitt kvöld og bauð helstu vinum og vinkonum til átsins. Er þar skemmst frá að segja, að varla var liðinn hálftími frá því að síðasta bitanum var rennt niður þegar allt samkvæmið var orðið fárveikt af niðurgangi og komust færri að á salerninu en vildu og því tók fólk það til bragðs að gera annaðhvort beint í buxurnar eða leysa niður um sig á staðnum og létta á sér. Aðgangurinn varð svo harður við salernisdyrnar, að menn með rennblautann botninn tókust á og börðu hverjir aðra og gerðu fyrir vikið enn meira í buxurnar. Sem betur fer hafði einhver rænu á að hringja í neyðarlínuna og öllum veislugestunum með tölu var ekið á sjúkrahús, þar sem þeir voru hafði í einangrun í 10 daga. Svona var nú ketið úr ESB heilnæmt fyrir frú Ingveldi og boðsgesti hennar.