Vondur félagsskapur hjá vondu fólki

Tja, hefði ég mátt ráða er næsta víst að ég hefði frekar sent Líf, Oddnýju og Þorstein í að ferja kindur á gúmmíbát í dag í stað þess að vera að göslast í þessu prófkjörsforvali, sem ekkert hefir upp á sig fyrir þau annað en mannorðshnekki. Hins vegar óska ég Hreindísi Ylfu til hamingju með að ná fjórða sæti eins og hún stefndi að. Á hitt borðið er ég dauðsmeykur um að VG sé mjög vondur selskapur fyrir Hreindísi, og hún verður nauðsynlega að átta sig vel á því, áður en lengra er haldið, að það er mannskemmandi að nudda sér utan í VG, þar ríkir vont fólk ekki síður en í prestakalli séra Árna Þórarinssonar og illgjarnir þeir sem betur mega.

Ofan á allt annað er svo viðbúið að Líf kerling nái ekki kjöri í borgarstjórn; þeir sem kusu maddömu Tomm og VG síðast hafa, nær allir sem einn, yfirgefið þá veislu og hafa þess í stað hópað sig kringum þá dáðum prýddu Vigdísi Hauks (eða Haux) og Miðflokk Sigmundar á Hrafnabjörgum III. Það á fleira eftir að koma á óvart í borgarstjórnarkosningunum: Til dæmis fellur Dagur um koll vegna úrstrikanna, sem skassið í öðru sæti mun standa fyrir ásamt þeim litla ljóta. Framsóknarflokkurinn mun ekki taka þátt í þessum kosningum af því að framboðslista ásamt skrá yfir meðmælendur verður ekki skilað til kjörstjórnar innan tilsetts tíma sökum drykkjuskaps þeirra sem standa eiga skil á umræddum kjörgögnum.

Og í þeim töluðum orðum um framboð Framsóknar sem misferst, þá vöppuðu þau Katrín og Steingrímur eins og gluggaskraut inn á helgarsamsæti að heimili frú Ingveldar og Kolbeins. Fyrir í samkvæminu, eru auk sæmdahjónanna, frú Ingveldar og Kolbeins, margir helstu fulltrúar borgarastéttarinnar svo sem Brynjar Vondalykt, sem þekkir fleiri hjónarúm í borginni en nokkur annar, nema eftir vill að Kolbeini einum undanskildum, Indriði Handreður, leiðinlegri en erfðasyndin og á pari í þeim efnum við seðlabankastjóra, Óli Apaköttur, stórhættulegur baktjaldamakkari með ótal senditíkur á sínum snærum til að vinna allskyns óhæfuverk fyrir sig. Og síðasta en ekki sísta ber að telja Máríu Borgargn, alræmda fyrir lauslæti og aðrar kvennlegar dyggðir; það voru nærbuxurnar hennar sem fundust í kokinu á dauða kallinum, sem lá einn haustmorgun í vegkanti Sæbrautarinnar. Aldrei tóks að finna nein deili á þessum náunga og er helst haldið að þetta hafi verið einhver undirheimadeli frá Búkarest eða Palermo.  

Fimm efstu í forvali VG í Reykjavík