Alræðissinnum hægrisins virðist brugðið og vonandi boðar það betri tíð

Í dag hefir alræðissinnum hægrisins og krataeðlisslúbertum liðið illa út af verkalýðsmálum. Dags daglega hugsar sona lið lítið sem ekkert um verkalýðsmál og heyri þau fyrir slysni minnst á verkamann eða verkakonu fær það óbragð munninn og skítasting í belginn, því hægri- og krataeðlisslúbertar líta niður á verkalýð og líta á hann sem búfénað sem þeim beri að nýta sem búfénað og slagta síðan þegar hann hættir að gefa ásættanlega af sér.

Og auðvitað er það ekki beint geðsleg tilhugun fyrir þá er  hneygjast að alræði hægrisins og ráða í raun lögum og lofum í samfélaginu og hækjur þeirra af krataeðlisættum að verða vitni að því að róttækt utankerfislið, sem sér aungva ástæðu til að makka af kurteisri undirgefni við frekjuhundastóð auðvaldsins, arðræningjana, hafi brotist til valda á afgerandi hátt í almennu verkalýðshreyfingunni. Fyrstu viðbrögð hinna hægrisinnuðu ræfla samfélagsins eru að sjálfsögðu að reyna á ísmeygilegan hátt að gera lítið úr sigri Sólveigar Önnu og hennar fólks í Eflingu, tala um litla kosningaþátttöku, samband þeirra við Sósíalistaflokk Íslands og Gunnar Smára, sem arðræningjastóðið hefir sameinast á síðustu mánuðum um að hata eins og bölvaða Erfðasyndina og Djöfulinn sjálfan í Helvíti. 

Það er því aungin furða að ókyrrð og uggur dálítill kvelji andlega heilsu hins gíruga og gráðuga arðræningjasamfélags, sem hefir það að markmiði að gína yfir öllu og ræna öllum sameignum þjóðarinnar til að svala auðgunar- og drottunargirnd sinni. Það er nefnilega alltaf til í dæminu, að lýðurinn rakni úr rotinu og hafni með öllu að láta tiltölulega fámennan hóp óheiðarlegra og þjófóttra auðvaldsperverta arðræna sig og smána út í það óendanlega. 

„Verðum með mjög róttækar áherslur“