Gott er landsmenn komist að því

Gott er að Katrín Sif og sem flestir aðrir landsmenn komist að því að Svandís hefir að minnsta kosti tungur þrjár og getur logið með þeim öllum í einu. Þetta er mikill eiginleiki og talinn nauðsynlegur pólitíkum loddurum, ekki síst þegar leika skap sósíalisma með pípuhatt. Karlinn Svavar Sendiherra, faðir Svandísar, var og er stórmeistari í pípuhattasósíalisma, ingen íslandsmann og áhugamaður um hvítvínsoghumarssósíalismus. Synd væri að segja að Svandís sé ekki í þokkabót efrimillistettarfénínísti, því það er hún sannarlega, og þar af leiðandi er ekki furða þókt Katrínu Sif þyki málflutningur ráðherra, ef málflutning skal kalla, undarlegur.


Þó tímarnir séu ískyggilegir og flest á hverfanda hveli, þá er fagnaðarefni, að flokkur Svandísar og hennar gamla pápa, Vinstrihreyfingin með pípuhattinn, hefir nú að fullu andast inn í friðhelgi hymmnaríkis Sjálfstæðisflokksins og hefir fengið þar sæti við hlið sjálfs Mammóns konungs. Svona upphefð bíður fárra flokka annarra en útvaldra. 

Þegar samfélagið verður laust við ljósmæðrapláguna, en það verður mjög fljótlega, er líklegt að kátt verði í ríkisstjórnarhöllinni og Bjarni splæsi úr ríkissjóði á línuna, marga umganga. Það verður dægilegt að horfa upp á Katrínu og Svandísi ropa og dæsa af offylli í veislunni hans Bjarna og gamla pápa Svandísar dansa á öðrum fæti á eldhúsgólfinu með silkipípuhattinn sinn á tómu höfðinu.    

Málflutningur ráðherra undarlegur