Hann lá að henni fram á morgun

- Öhö-hö-höhh, ég elti uppi láfu í nótt og lá að henni fram á morgun, sagði Kolbeinn, þá kornungur maður, kampakátur við félaga sína daginn eftir hann kynntist veðandi eiginkonu sinni, frú Ingveldi. 

Já, menn, ef menn er þá rétta orðið yfir þessa tegund, voru furðu góðir með sig í þá daga og hældu sér af auðvirðilegustu afrekum og jafnvel aungvum, ef ekkert var til að hæla sér af. Frú Ingveldur sagði líka vinkvendum sínum frá fyrsta fundinum með Kolbeini og gjörði gaman af því að Kolbeinn hefði rekið upp bofs eins og tófuyrðlingur um leið og hann hefði líkt og lamast á henni og farið að leka. - Það vantaði bara stél á helvítið, sagði frú Ingveldur sigri hrósandi við vinkvendi sín, - þá hefði hann verið alveg eins og útbrunnið hænuraskat. Ho-ho-ho ...

Það verður þó ekki annað sagt en ræst hafi úr með frú Ingveldi og Kolbein, því nú til dags eru fáir valdameiri í þjóðfélaginu. Og helgarsamkvæmi þeirra einhverjar mestu menningarskemmtanir sem um getur á Norðurlöndum. 

Elti uppi tófu og lá í tvo tíma