Sumarferð sjálfstæðismanna austur í Landbrot

Þeir geta alveg verið rólegir þarna í Landbroti, því ræningjaflokkurinn sem er í heimsókn hjá þeim eru bara flokksfélagar í Sjálfstæðisflokknum á sumarferðalagi. Fólk sem er vant að láta sjálfstæðismenn ræna sig allan sólarhringinn, áratug eftir áratug, kippir sér ekki upp við heimsókn þessara heiðursmanns, sem eru bara að sinna náttúrlegri sjálfsbjargarviðleitni, sem drotinn þeirra blés þeim í brjóst, og þá ekki síður ákafri auðgunargirnd sinni, sem þeirra drotinn blés þeim líka í brjóst.

Og nú ku sjálfstæðisfélög vera farin að standa fyrir skemmtiferðum um höfuðborgina þar sem mannlaus heimíli eru heimsókt og þau lögð í rúst. Þessar ferðir eru rómaðar fyrir sköpun og skemmtilegheit og komast færri í þær en vilja. Á einum staðnum var húsbóndinn heima í áfengismóki og tóku gestirnir hann og bundu rammlega við borðfót og þaðan gat hann fylgst með því hvernig mannauðurinn skemmtir sér við að slíta hurðir af hjörum, mölva elhúsinnréttingar og þeyta matvælum af hendi út um allt hús. Þeir segja þarna í Sjálfstæðisflokknum að þar hafi snarrunnið af húsbóndanum við að horfa á hamfarirnar og nú hafi hann lofað kerlíngu sinni að drekka sig aldrei aftur fullan.

En fyrst Landbrotið hefir óforvandis komist í fréttir er varla úr vegi að spyrjast fyrir hvort kona sú úr Landbroti, sem settist upp í Brekkukoti á sínum tíma til að deyja, hafi skilað sér austur þangað til að láta jarða sig. Það er nefnilega ekkert á það minnst, hvorki í bókum né blöðum, hvort tekist hafi að koma henni til síns heima, eða hvort póstmenn þeirra daga glutruðu kistunni með konunni í ofan í eitthvert stórfljótið á Suðurlandi á leiðinni austur í Landbrot. Hitt vitum við, að sjálfstæðismenn hafa nú sýnt Landbrytlingum þann sóma að sækja þá heim með ránsskap í huga.

Fara á milli bæja og stela