Frú Ingveldur telur háttarlag ljósmæðgna til skammar

Það er ekkert gamanmál að berja ljósmóðgu í gólfið, sona eins og boxarar gera við hverja aðra. Og hvaða helvítis fól var þarna að verki? Það veitti víst ekki af að dusta verklega rykið úr þeim kallrafti. Ef rétt er skilið, þá hefir ljósmæðgan Katrín Sif verið ljóheppin að hryggbrotna ekki við tilræðið, því höggið hefir verið firnafast.

En hvað sem öllu þessur líður og ljóst sé að Katrín Sif ljósmóðga hafi sloppið óbrotin frá fantinum, þá kemur ekkert fram hvað meðalljósamæðga hefir í laun á mánuði eða ári. Eru meðalljósmæðgur enn með laun undir 300 þúsundum á mánuði, era eru þær með milljon á mánuði, eða jafnvel dulítið meir? Þetta veit aunginn. Kanski hefir munað litlu að gerðardómur hafi verið komin á fremsta hlunn með að dæma ljósmæðgur í fangelsi fyrir óþekktina og uppástöndugheitin. Hvur veit?

Frú Ingveldur er ein þeirra kvenna sem ræður þér vart fyrir íllsku út í ljósmæðgur og kjaralæti þeirra; hún segir háttarlag þeirra vera til stórrar skammar fyrir kvennfólk og þakkar Gvöði fyrir að hafa aldregi þurft á ljósmóðgu að halda. - Ég mundi aldregi, segi og skrifa aldregi, veinaði frú Ingveldur uppyfir sig í ræðu á stórfundi Kvennfélags Sjálfstæðisflokkskvenna í Reykjavík fyrr í sumar, - ég segi og skrifa, að ég mundi aldregi nokkurn tíma láta sona ljósakvendi ekki so mikið sem hella upp á kaffi fyrir mig, því sona kelling kæmi slefandi daginn eftir með reikning upp á milljon og hóta lögmannadjöflum og handrukkurum ef ég borgaði ekki á stundinni! Það vill til, kæru vinkonur, kæru vinkonur, að ég víla ekki fyrir mér að taka á móti sona hexum og nornum og læt mig ekki muna um að mala þær á tröppunum heima hjá mér.

„Eins og ég hafi verið slegin í gólfið“