Jóhannes Ragnarsson

4.9.2018 | 19:48

Brjóstumkennanlegasta fyrirbrigði á Íslandi

Eitthvert brjóstumkennanlegasta fyrirbrigði sem Íslendingunum hefir berið boðið upp á á síðari tímum er tvímælalaust borgarstjórn Reykjavíkur; þar blaktir hver leiðinaskrúfan og silkihúfan upp af annarri, að því er virðist í algerðu tilgangsleysi í fáránleikaskyni. Ég var svo óheppinn í dag að ramba á netinu inn á borgarstjórnarfund og hafði ekki lengi lagt við hlustir þegar yfir mig hvelfdist vantrú á framtíð mannkyns, þá einkum þann hluta þess sem býr í póstnúmerinu alræmda, 101 Reykjavík. Og niður í huga minn skaut umsvifalaust hugleiðingum um hvað Reykvíkingar hafi gert af sér til að verðskulda karma á borð við þessa liðónýtu, tilgerðarlegu og nautheimsku borgarstjórn.

En þrátt fyrir allt verður að hrósa borgarstjóranum Degi fyrir að hjóla eins og grimmur hani í durtinn Eyþór og skamma hann blóðugum skömmum og í leiðinni hóf hann skítkast, sem var eins og örvardrífa þegar best lét, á Vigdísi Hauks fyrir að birta mynd að einhverjum krónískum grasösnum í 101 sem voru að vökva jurtir í grenjandi rigninu og minntu þeir kauðar óneitanlega á klepparana sem sagðir voru moka sandi í fötu, klifra með hana upp stiga og upp á pall og hvolfa þaðan sandinum ofan í sankassann aftur og aftur og aftur, allan daginn. Vigdís ku víst hafa borið fyrir sig að myndin flokkaðist undir gamanmál, en það kunna harðlífiseignirnar í Samfylkingu, VG og Pírötum ekki að meta, enda ekki til húmorslausari leiðindagrey.

En ég lenti sem sé í þeirri ógæfu í dag að hlýða dálitla stund á sérstaklega leiðinlega borgarfulltrúa sem verkuðu á mig eins og uppvakningar frá því um Móðuharðindin, kveinandi og fussandi upp óhamingju sinni í myrkri baðstofu eins og þær gerðust dimmastar um miðja átjándu öld. Og yfir þessum andlausa og niðurdrepandi sultarsöng ræðumanna tranaði sér einhver kvennvargur, sem sagði ,borrrgarrrfulltrrrúi" með löngum, grjóhörðum errum; mér skildis þessi frauka vera fundarstjóri í þessari andlegu eyðimörk; og ég minntist fraukunnar utan af Seltjarnarnesi, sem líka kom við þar sem Ráðhús Reykjavíkur stendur nú, og Þórbergur skrifaði um. Því miður fundarstjórafraukuna þá hefir fraukan af Nesinu verið eins og andlegt stórmenni við hliðina á henni.