Og páfagaukurinn hlær og geltir ...

Þá er auðvaldið búið að setja Katrínu fyrir að sameina Seðlabankann og Fjármálaeftirlitið. Þegar spurt er um til hvers, er svarið: afþíbara. Já, það er dálaglegur forsætisráðherra sem Steingrímur og B. Ben skaffa okkur. Og aungvar uppsagnir þrátt fyrir sameiningu, en samlegðaráhrifin eru so undurfalleg að ekki er hjá sameiningunni komið, að mati Katrínar, en þeð mat var kokkað ofan í hana af til þess bærum auðvaldskokkum. Það er ekkert grín, vinir mínir, að vera forsætisráðherra, ákvarðannafælinn og úti að skíta, og láta valinkunna þrifakalla tala gegnum sig eins og Baldur talaði gegnum Konna í gamla daga.

So er það þetta með ,,péníngastefnuna", sem so er kölluð. Getur það verið gamanmál að vera forsætisráðherra og taka sér í munn sona merkilegt orð án þess að hafa hugmynd um hvað það þýðir. Forsætisráherrann Katrín telur orðið ,,péníngastefna" merki einhverskonar péníngaspil, án þess að gera sér nánari grein fyrir drullumallinu. Og þegar Katrín snýr bakinu í Steingrím og Svavarsfjölskylduna hlær það fólk allt að henni eins og hún sé frábært trúðséní og Kolbeinn Proppi, Lilja Rafney og frú Ólsen hlægja líka án þess þó að hafa hugmynd um að hverju meistarar þeirra voru að hlægja að. Og páfagaukurinn sjálfur hlær og geltir eins og hann eigi lífið að leysa.

Þó eru skýrslur Bakkabræðra, sem Katrín vitnar til, dálítið hlægilegar í samhengi við alvarleik málsins. Næst vitnar Katrín vafalaust í skýrslu Hannesar Hólmsteins eins og þrælkatþólskur pokaprestur sækir sér umræðuefni í Heilaga ritningu; það verður eflaust dægilegur andskoti að hlusta á þá stöppu. Og þar með læt ég staðar numið að sinni í umfjöllun um Katrínu og pörupiltana eigendur hennar, enda útheimtir þetta viðfangsefni ekki að eytt sé á það dýrum kveðskap.   

Engar uppsagnir fyrirhugaðar