Og dregur hvergi úr íhaldsþjónkun sinni og sleikjuskap

Þegar búið er að gera undir sig, yfrum og allt í kring, er gráupplagt fyrir Steingrím að láta Katrínu jarma dulítið um tveggja áratuga svikaferil VG, óheiðarleik og fíflsku. Nei, Steingrímur hinn ríkisstjórnarsjúki óttast ekki gagnrýni og hefir boðið Katrínu að gjöra það ekki heldur og slá um sig með ómerkilega ófyrirleitnum frösum eins og að stjórnamálaflokkur sé ekki safn, þegar verið er að hrækja lygum og afsökunum fyrir svikunum framan í grandalaust fólk.

,,Vinstrihreyfingin grænt framboð" getur ekki átt afmæli af þeirri einföldu ástæðu að sá flokkur er löngu dauður, en fyrirbrigðið VG gegnir hinsvegar hlutverki safns um ómerkilega stjórnmálamenn og konur Flokkseigendafélags VG, og er af ýmsu að taka í þeim efnum. Og þó Steingrímur og Svavarsfjölskyldan hafi boðið Katrínu að vera óhrædd í svikunum þá er augljóst öllum, að hún er að niðurlotum komin af skelfingu. En það undarlega við þá skelfingu er að þar er um að ræða nákvæmlega sömu skelfingu og gerst hefir vart við sig hjá Sjálfstæðisflokknum, Mogga og atvinnurekendavaldinu, sem sé auðvaldinu okkar, við umbrot í verkalýðshreyfingunni, kröfugerð hennar og byltingarhug. Það er náttúrlega dásamlegt að fá að verða vitni að því að forráðafólk einhvers sem kallar sig ,,vinstri" er orðið dauðhrætt við rættmætar kröfur samtaka verkafólks.

Svo er Katrín, tötrið atarna, skíthrædd um að Stóra-Mamma, sjálft erkiíhaldið í Sjálfstæðisflokknum, taki í hnakkadrambið á henni og Steingrími og kasti þeim út í göturæsið og drepi þar í þeim eins og sígarettustubbum. Það er því eins gott fyrir Katrínu að láta fleðulega við íhaldið, strjúka því og klappa svo ekki fari illa, því brjálæðisköst Stóru-Mömmu er fræg og stórbrotin og líkjast fremur náttúruhamförum en lítilmótlegum samförum af einhverju óræðu tagi. Þetta veit svikamylla VG og dregur hvergi úr íhaldsþjónkun sinni og sleikjuskap.

Óttinn við gagnrýni ráði ekki för