Þér skulu aldrei koma nálægt háaloftinu

Trúlega hefir verið gjörð loftárás á háaloftið hjá þeim þarna í Reykjanesbæ með þeim afleiðingum að enn er ókunnugt um mannfall sem og tilefni árásarinnar. Og að sprengjuoddurinn hafi loks fundist minnir eilítið á þegar atgeir Gunnars tók lagið og söng dagana áður en Gunna vó með honum, því sagt er að sá er fann hafi heyrt einhverskonar útburðargaul ofan af lofti og gengið á hljóðið. Auðvitað er þetta válegur atburður þegar svo er í pottinn búið því oss grunar að sprengjuoddurinn hafi fundið á sér að brátt dægi til tíðenda.

Þá minnir fundurinn á háaloftinu í Reykjanesbæ að vissu leyti á hina sorglegu sögu um gleðimanninn á fjörðum vestur, sem vaknaði upp við að tönnur hans vóru horfnar, báðið gómarnir, og fundur hvurgi hvernig sem svipast var um eftir þeim. Staðan var sem sagt sú, að okkar maður vaknaði ekki einungis herfilega tilbraður með skrælnaðan munn af þurrki heldur voru nú tönnur hans á bak og burt. Áratugum síðar hófust lagfæringar á miðstöðvarkerfinu í húsi vestfirska gleðimannsins, meðal annar var farið upp á háaloft og hæðarboxið við kyndinguna tekið niður; komu þá ekki í ljós tönnur okkar manns og hafði nokkuð á þær fallið með tímanum þarna í ryðlituðu miðstöðvarvatninu. Var talið að okkar maður hafi á sínum tíma klifrað öldungis blindfullur eins og Miðflokksmaður í klaustrinu upp á háaloft og gubbað í hæðarboxið og hafi þá tönnurnar þvæls með, en sökum óminnisástands hafði okkar maður ekki hugmynd um þetta ferðalag sitt.

Allt að einu eru niðurstöður færustu vísindamanna á þá leið, að best sé að koma aldreigi nálægt háaloftinu því þar kunna að leynast bæði fáránlegar minningar og ískyggilegir hlutir, sem best færi á að héldu sig þar til eilífðarnóns. Og fjandinn má vita hverskonar vessar hafa í sumum tilfellum runnið um miðstöðvarpípur og ofna íbúðarhúsa, en í ýmsum tilfellum leikur grunur á einkennilegum efnum og skuggalegum saman við volgruna. 

Fann sprengjuodd uppi á háalofti