Úr öskunni í eldinn, - hrakfallasaga íslensks fótboltaþjálfara

Æ, hann er búinn að vera ósköp sloj undanfarið hann Heimir og allur eitthvað á undanhaldi. Og nú hefir hann tekið á sig rögg og vaðið eins og blindur kettlingur úr öskunni í eldinn. Úr öskunni, af því íslenska fótboltalandsliðið var sem ein öskuhrúga eftir að Heimir hafði búverkað þar, og í eldinn, þar eð ólíft er fyrir hita í Katar, auk þes sem félagslið í fótbolta þar um slóðir eru á svipuðu styrkleikarstigi og meðallið í þriðju deildinni færeysku.

En hann hefir sem sagt verið sloj hann Heimir og hann mun verða það áfram svo þetta er allt í lagi. Hvaðan manninum hefir komið þetta þjálfaraoflæti er ekki gott að segja, því náttúrlegu hæfileikarnir eru ekki neitt umfram að vera sona og sona. Það hefir heldur ekki verið beinlínis skemmtilegt fyrir nýja landsliðsþjálfarann okkar, hann Hamrén svennska, að berjast við að hífa íslenska fótboltalandsliðið upp úr öskuhrúgunni og drulluleðjunni sem það var komið í og sér ekki enn fyrir endann á þeirri björgunaraðgerð.

Og fyrst vandamálið með Heimi hefir verið leyst úti í Arabíu þá getum við snúið okkur að öðrum aðkallandi vandamálum, en af þeim eigum við nóg og sér aldrei til botns í því öngþveiti. Til dæmis er Miðflokksvandamálið og Sigmundur skelfilegur kross fyrir eina litla þjóð að bera og ekki bæta úrkynjun og ómerkilegheit hinna flokkanna úr skák; við verðum nauðsynlega að koma þessum flokkum burt úr íslenskum veruleika, senda allt helvítis klabbið til Arabíu, til Katar, og Sádí, og gæta landamæra okkar vel á eftir til að varna því að einhver, eða einhverjir, af þessum hryllilega fénaði sleppi aftur inn í landið til að valda enn meiri óskunda.

Heimir kynntur með húh-myndskeiði