Lék fyrir flullum sal af drykkjurútum

Djöfull er að sjá þetta. Var þessi kostulegi mannskapur allur draugfullur eins og svín á leiksýningunni? Það er þá til einhvers að æfa mikið stykki og leika það á sviði fyrir fullum sal af drykkjurútum; blindfullum krípum, slefandi og patandi út í loftið eins og pöddur sem lent hafa á bakinu og komast ekki aftur á réttan kjöl. Ég er smeykur um að leikarinn, Sigurður úr Hafnarfirði, hafi verið orðinn þreyttur og miður sín eftir að standa framan í ferlegum áfengisfnyk og drykkjuþrugli úr sal í marga klukkutíma. Enda hefir öllum öðrum fyrirhuguðum sýningum verið aflýst. Og Sigurður sjálfur lagstur inn á heilsu- og hressingarhæli til að freista þess að ná aftur heilsu eftir hina óhugnanlegu upplifun.

Þegar skoðuð er myndaserían af svokölluðum ,,frumsýningargestum" kemur fyrst upp í hugann, að þar hafi flestir sótraftar verið á sjó dregnir, bæði þeir hinir ormsmognu sem og þeir er gegnsósa eru inn í innstu kviku. Og sjálfkrafa kemur fram sú spurning, af hverju í andskotanum þetta fólk var ekki freka fullt heima hjá sér í stað þess að vera til leiðinda í ríkisreknu leikhúsi okkar. Það stillir sér meira að segja upp fyrir ljósmyndara, b(l)ísperrt og veifanda glasatítum með einhverjum hlandlituðum vökva í. Og hvur veit hvaða andskotans ólyfjan var í glösunum, það hefði sem best getað verið hlandblandað romm eða koníak, það hefir víst annað eins gerst á vertshúsum.

Þegar Brynjar Vondalykt hélt upp á stórafmæli sitt í viðhafnarsal glæsihotéls nokkurs í borginni var svo sannarlega eitt og annað ófélegt á boðstólum, en um það vissi auðvitað aunginn nema Vondalyktin. Hann hafði í aðdraganda veislunnar lagt þó nokkuð á sig við að afla þeirra fanga, sem ekki nokkur lifandi maður mundi láta ofan í sig vitandi vits. Hann drap nokkra hrafna með haglabyssu, reytti þá og steikti á veislborðið; einnegin safnaði hann þvagi til bragðbætis dramminu sem hann bauð fólki að drekka; einnegin jagaði hann nagdýr, einn melrakka, veiðibjöllur og flækingshunda og bjó úr því til ,,paté de largo vel faust" eins og það kallaðist á matseðlinum. Ýmislegt fleira og ókræsilegra blandaði Vondalyktin í veislu föngin og aungvum varð misdægust nema Kolbeini, hann lá í taugaveikismalaríu á spítala í heilan mánuð án þess læknarnir fengju nokkurn botn í hvaðan á þá stóð veðrið.

Bryndís og Jón Baldvin í hátíðaskapi

Athugasemdir

[Þorsteinn Siglaugsson, 27.12.2018 kl. 19:41]

Það er í það minnsta greinilegt að í þetta skiptið hefur ljósmyndarinn ekkert verið að hafa fyrir því að fótósjoppa brennivínsnefin af elítunni, svo ekki sé meira sagt. Maður þakkar bara sínum sæla fyrir að hafa ekki verið þarna og lent á mynd hjá honum blessuðum.

[Jóhannes Ragnarsson, 27.12.2018 kl. 20:02]

Ljósmyndarinn stóð fyrir sínu og tókst að gera hálfgildingslistaverk úr brennivínsnefjunum.