Stórsókn heimavarnarliðs frú Sæland

Oooohoojj! ... og þar með brast á stórsókn heimavarnarliðs frú Sæland í líki hins þingmanns Fokks Fólsins. Og það er ekkert úldið slor sem sá þingmaður lætur vaða á eymingjann svorna hann Karl Gauta,- það fær ekki nokkur maður staðið af sér slíka stórskotahríð. Getur það verið að Karl Gauti sé að fullu og öllu genginn í klaustur og stundi þar messuvínið af kappi? Setjist svo við og skrifi rætnar vonskugreinar í blöðin að hætti langdrukkins mans? Að minnsta kostu gefur Gvöndur í heimavarnarliðinu það fyllilega í skyn. Ef svo er, þá held ég Karli anganum Gauta sé ekki ofgott og lifa á messuvíni í klaustrinu fyrst hann komst ekki inn í ríkispéníngaklefa frú Sæland.

Þess má og geta, fyrst farið er fjalla um stjórnmál, að nú stendur sem hæst helgarsamkvæmi að heimíli frú Ingveldar og Kolbeins unir heitinu ,,Það eru alltaf jólin", sem skírskotar til ásóknar yfirstéttarinnar að fá að velta sé alltaf og ævinlega upp úr vellystingum eins og sönnum arðræningjum ber. Um leið og hið andstyggilega klausturfár brast á tók frú Ingveldur þá Karl Gauta og Láfa Ísleifs upp á sinn eigin eyk, þó af þeim óþrifnaðinn, færði þá í falleg föt af Kolbeini, hellti rakspíritusi og fleiri velþefjandi efnum yfir þá. Þegar þeir vóru svona líka klæddir og komnir á ról og hárið á þeim glampaði eins og Rínarsól stakk frú Ingveldur upp í þá sígarvindli og setti fyrir þá sterka konnjakksblöndu í sykruðu kaffi í stórum föntum. Innan skamms var brostin á notaleg klausturstemmning að heimíli frú Ingveldar og Kolbeins.

Snemma í morgun, klukkan 0745, var hinn kunni tónsnillingur, Jón Glámur Gítarleikari, sestur fyrirvaralaust, óboðin og öllum að óvörum upp að heimili frú Ingveldar og Kolbeins. Um það leyti voru allir, svo sem gera mátti ráð fyrir, í fastasvefni á hinum rómaða kærleiksheimili. Er ekki að orðlengja, að Jón Glámur mundaði þegar í stað rafgígju sína og leiddi gítarmagnara sinn í rafsamband. Hann hóf leik sinn með einum vel útfærðum hljómi, sem var svo hávær og ígegnumtrekkjandi að flest hið sofandi fólk á staðnum hökk upp felmsfullt og hélt að styrjöld væri brostin á, því hljómur Jóns Gláms Gítarleikara var nákvæmlega eins og skjótandi og sprengjandi skriðdreki væri að æða yfir húsið. Að vísu kom húsráðandinn frú Ingveldur hlaupandi fram, væntanlega upp úr rúminu, í sínu nærbuxnalausasta veldi og varpaði gítarhetjunni og instrúmentum hans með bölvi og formælingum út á stétt og sagði honum að skilnaði að sona drulludeli eins og hann væri best kominn í Helvíti innan um púkafansinn þar. Máske segi ég nánar frá uslanum sem hinn undurskammi en öflugi hljómleikur Jóns Gláms Gítarleikari olli í húsakynnum frú Ingveldar og Kolbeins, því sumir gesta þeirra hjóna vöknuðu í skelfingu en aðrir vöknuðu eiginlega ekki. 

Karl Gauti enn á Klaustri