Hér með er yður ráðlagt, frú Landlæknir ...

Heima hjá Brynjari Vondulykt er allt mygla, gólfin skítug og grunsamlega ógeðfellt leirtau í vaskinum. Þrátt fyrir það kemur mikið af kvenfólki í heimsókn til Brynjars, ekki síst um nætur, og er oft mikið um píkuskræki og stympingar þar úti fyrir. Nágrannarnir hafa nokkrum sinnum reynt að kalla til lögreglu og láta fjarlægja hinar ástsjúkur konur, en það hefir ævinlega farið á öfugan veg og það hafa verir nágrannarnir sem klöguðu sem voru keyrðir burt í lögreglubifreið. Þannig gæti líka farið fyrir mygluðu klöguskjóðunum hjá Landlækni og þegar er fyrir hendi gjallgrimm viss um að Hálfdán varðstjóri mundi með ánægju handtaka skjóðurnar og hafa þær með sér niður á stöð.

Það hefir og borið við, að frú Ingveldur og Kolbeinn hafi tekið Brynjar Vondulykt sér til handargagns og baðað hann, stunum upp úr sterkum lút, sem einkum er brúkaður til lögbundinnar böðunar búfjár. Og þar eð Vondalyktin er kunn fyrir að vera ekki vönd að meðölunum og stunda allskyns óábyrgt samlag með öllum fjandanum þá veitir auðvitað ekki af að taka til í músahreiðrunum og rassborunni á þeim villta manni. Hinsvegar er ómögulegt að segja hvað vakir fyrir myglunum hjá Landlæknisembættinu, en óhætt er að leggja til við Landlækni, að láta baða eignirnar upp úr búfjársápu og sjá síðan til hvort vitleysan rjátlast ekki af þeim.

Eitt sinn tóku Máría Borgargagn og sambýlingur hennar, Indriði Handreður, Brynjar Vondulykt með sér heim og létu hann sofa á milli þeirra í hjónarúminu. Daginn eftir báru þau hjón hjónarúmið sitt og sængurnar ásamt koddum og lökum út á lóð og báru eld að. Þar brann þetta nauðsynlega heimilisáhald til kaldra kola. En mikið þó djöfull klæjaði þau í lófana, að taka andskotann í myglulíki og óþverrapestar, Brynjar Vondulykt, og leggja hann á bálið eins eina óþrifalega galdranorn og brenna hann með. Það sem kom í veg fyrir löngun hjónanna var að þau hræddust mengunina sem blossaði upp þegar logarnir færu að svíða karldjöfulinn.

Þriðjungur hefur fundið fyrir myglu