Trúbrot á Ísafirði,- goðunum varpað í fljótið

Hvur sjálfur andskotinn hefir hlaupið í déskotans Ísfirðingana? Á fólk að trúa því að þeir séu svo heillum horfnir að þeir hafi borið málverk af sínum besta syni og ektakærustu hans úr húsi mennta á staðnum eins og um mink eða nagdýraplágu sé að ræða? Svona athæfi jafngildir því að kattólikkar tækju málverk eða styttu af Frelsaranum og fleygðu út úr höfuðkirkju sinni og út á strætið.

Fram að þessum firnum á Ísafirði gerðu Ísfirðingar ferðir sínar tíðar í menntahof staðarins og lögðust á knén frammi fyrir skiliríunum af þeim hjónum og margir hafa kysst myndina með grátanda tári og strokið kviðinn á sér í leiðinni. Einu sinni slapp hundfjandi inn í Menntaskólann á Ísafirði og hljóp rakleitt að myndinni, lyfti öðrum afturfætinum, og mé á kjólinn hennar Bryndísar. Að svo búnu hljóp helvítis kvikindið út og hvarf í myrkrið. Strax þetta kveld vóru 20 meindýraeyðar ræstir út og þeim skipað að leita hundsins og taka hann af lífi.

Margir sjálfboðaliðar bættust í hóp meindýraeyðanna og varð mikil skothríð þá nótt og langt fram á morgun í Ísafjarðarkaupstað og inn all Djúp. Þá upp var staðið vóru flestir hundar um Ísafjarðardjúp fallnir í valinn, en þar á meðal var ekki hundspottið er framdi helgispjöllin og mé á Bryndísi. Sá djöfsi sást síðar í Húnavatnssýslu og var þá orðinn svæsinn dýrbítur, sem náðist aldrei. En nú hafa Ísfirðingar aflagt Jónsbaldvinstrú og kastað goðunum, Jóni Baldvini og frú Sckramm í einhvern ekkisins goðafoss þarna í Djúpinu.  

MÍ fjarlægir málverk af Jóni Baldvin