Hvernig fór ekki fyrir Sveini bónda þegar hann átti við mælinn

Sveinn bóndi fór eitthvað að fikta svona við mæli, sem hann hugðist mæla líkamshita sinn með, en honum þókti sem hann hefði flensueinkenni. Því miður fór svo að mælirinn hverf með öllu uppum endann á Sveini og sást aldrei meir. Læknar settu honum stópípu og gáfu honum laxérolíu í stórgripaskömmtum og veltu honum fram og aftur í gegnumlýsingartækjum, en mælirinn gaf sig ekki fram, hvernig sem að var farið. Svo urðu læknarnir reiðir og ráku hann af höndum sér og báru honum á brýn að vera að ljúga upp sögunni af hvarfi hitamælisins og hótuðu að höggva hann í spað ef hann reyndi sona óþverraskap og stórlygar að heilbrigisstarfsmönnum, sem hefðu öðrum og mikilvægari hnöppum að hneppa en að þjónusta galinn bóndadurg.

Oft síðan hefir Sveini bónda verið hugsað til hins dularfulla hvrfs hitamælisins, því ekki hefur hann komist nær hinu sanna með tímanum. Það eina óvenjulega, sem hann man varðandi þetta óhugnanlega mál er, að hann telur sig muna, að þegar hann var að handfjatla mælinn fyrir notkun, hafi Djöfullin hnippt í sig og ráðlagt honum að láta mælinn snúa öfugt þegar hann potaði honum á sin stað; meira man hann ekki. Hann bar undir kvensjúkdómalæki hvort máli skipti hvernig líkamsmælir snýr þegar hann er brúkaður. Kvensjúkdómalæknirinn, sem er kona, svaraði Sveini bónda því einu til að slá hann utanundir og segja honum til Helvítis.

Sú er kenning eiginkonu Sveins bónda, að mælisfjandinn hafi brotnað innan í honum og brotin farið út í blóðið og gert hann eins og hann er orðinn. Til dæmis sé kvikasilfursliturinn á leyndarlimi Sveins bónda ákveðin sönnun á því að mælirinn hafi mélbrotnað innan í honum og borist út í blóðrásina og síðan hafi sogæðakerfið í leyndarlimnum séð um að draga kvikasilfrið úr mælinum til sín með fyrirliggjandi áhrifum á litarhaft leyndarlimsins, sem hefur ekki borið sigg barr eftir kvikasilfursmengunina.  

Neitar því ekki að hafa átt við mæla