Gjörringlaður af fúkkalyfjaeitrun og rottueitursmengun

Nú ætlar vikapiltur braskaralýðsins að leyfa kaupahéðnum að flytja inn til landsins ófrosið nautaket af rúmenskum hrossum til svala ketlosta landsmanna, sem er að sönnu óslökkvandi. Þá verður eflaut tekið vel á móti dauðum, ófrosnum hænuungum, iðandi af heilnæmri salmónellu, sem gjörir börnin hraust og hina hagsýnu húsmóður hamingjusama. Og ekki versnar í því þegar ókennilegt kjöt af sjálfdauðu er borið fram með pensillínsósu.

Hún hefir ekki farið hátt sagan af Pétri kaupmanni, en hann féll frá í fyrra eftir að hafa etið ófryst smyglkjöt frá útlöndum í öll mál í mánuð. Þeir sögðu að kallanginn hefði verið orðinn gulbrúnn, grænn og eiturfjólublár á köflum áður en yfir lauk, en þá var hann löngu orðinn gjörringlaður af fúkkalyfjaeitrun og rottueitursmengun. Það var voðalegt að sjá manninn og hann var grafinn samdægurs og gröfin hans var tólf metra djúp, so eitrið og fýlan af honum eyðilegði ekki umhverfið.

Og er það nú ekki dásamlegt, að það skuli vera hann Stengrímur okkar hérna Johohoð Sikkússon, þessi með gluggaskrautið í jakkaboðungnum, sem er í hlutverki gestgjafans í salmónellu- og sýklaeldhúsi mangarastéttarinnar? Jú, það er sannarlega dásamlegt, enda er hann Stengrímur ekki venjulegur Samherji.  

Kaupmenn fagna innflutningsfrumvarpi