Þau eru ekki aðeins jafnvíg á bæði kyn

Um Kolbein Kolbeinsson skrifstofustjóra og framsóknarmann hefir verið sagt, að hann sé jafnvígur á bæði kyn og ennfremur að hann hafi aldregi skammast sín fyrir það; einnig er talið að eiginkona Kolbeins, frú Ingveldur, sé líka glæsilega jafnvíg á bærði kyn. Á núverandi frjálslyndistímum er einsýnt að þau hjón eru meir en jafnvíg á höfuðkynin tvö, þau eru sem maður segir jafnvíg á öll kyn og kynþætti, og til viðbótar jafnvíg á dálítið sem siðað fólk hefir ekki í flimtingum.

Löngum var kvennpersónan Máría Borgargagn tilraunadýr í vísindalegri kynjahyggju frú Ingveldar og Kolbeins; síðar bættust í þann hóp fleiri einstaklingar, hvur öðrum frjálslyndari og vóru og eru öll þeirra umsvif í verulega frjálshyggjuátt. Þó gjörðist það eitt sinn upp úr miðjum vetri, að Ólafur bóndi þóktist um hánótt verða var mannaferða við bæ sinn. Þegar hann fór að kanna málið gat hann ekki betur séð en að tvær mannverur væru að smeygja sér inn í fjárhúsin. Þá vakti Ólafur bóndi Snata, vitran hund af úlfrakkakyni og bauð honum að flæma aðskotalimi í brott úr ærhúsunum.

Snati gladdist mjög, er hann hafði meðtekið boðskap bónda síns, og hvarf hljóðlaust út í myrkrið. Skömmu síðar heyrði Ólafur bóndi hundgá mikla frá fjárhúsun ásamt öskrum og óhljóðum af mennskum toga. Er þar var komið, réð Ólafur ekki við sig og mjakaði sér nær vettvangi og var með riffil sinn í höndunum, reiðubúnum til skots. Hann kom mátulega þar að þegar tveir menn með buxur niðri á miðjum lærum reyndu hvað þeir gátu að flýja undan ásókn Snata, sem kominn ver með öll tögl og halgdir í baráttunni um fjárhúsið og glepsaði hvað eptir annað í bera þjóknappa hinna flýjandi dólga. Það er í frásögur fært, þó ekkert sé sannað samkvæmt lögreglurannsókn og læknisskoðun, að um líkt leyti að ærnar, já og hrútarnir líka, í fjárhúsi Ólafs bónda fengu óskiljanlega og ónærgætna heimsókn, spurðist úr að herrarnir Indriði Handreður, þá opinber vanmetagemlingur við háskólanám, og Brynjar nokkur, síðar kallaður Vondalykt, einnig á framfæri háskólasamfélagsins, hefðu ekki með nokkru móti getað setið í stól, eða í sófa, eða á salernisskálinni í rúmar tvær vikur sökum slyss, sem aunginn fékk að vita hvers kyns var og því síður hvernig það bar að.   

Da Vinci jafnvígur á báðar hendur