Sporðlausi mannætuhákarlinn

Svo er að sjá sem eigendur og útgerðaraðall Bísldeyjar SH hafi ekki gefið skipstjóra og háseta skipsins bein fyrirmæli um að skera sporðinn af hvurjum einasta hákarli sem kæmi upp með línunni. En þrátt fyrir þá ákváðu paurarnir um borð að höggva fótinn undan dýrinu og stugga því með skellihlátri og ljótum athugasemdum út í opið hafið. Það er ekki víst að hákarlinn sé sloppinn frá öllum kárínum því vafalaust mun flest kvikindi sjávarins hæðast að hákarlinum svona sporðlausum og segja honum að haltra til Helvítis.

Einhverju sinni hjuggu Bensónbræður aðra löppina undan Jóakim þeim er kallaður var Kimmi Jukkaskítur. Eftir það fékk Kimmi sér tréfót, sem Bensónbræður tóku jafnhraðan af honum og brenndu. Það var því ekki um annað að ræða fyrir Jóakim en að hoppa leiðar sinnar á öðrum fæti, og vakti það að vonum nokkra athygli, einkum barna, sem sátu um að bregða fæti fyrir þennan eins fót Kimma Jukkaskíts og hafa skemmtan af að horfa á hann endastingast á gangstéttinni. Það var líka nokkuð auðvelt að koma karli úr jafnvægi þegar hann var að koma hoppandi af knæpunni, því þá var hann eins og stjórnlaus bátkoppur í hafróti, flaksaðist til og frá, bölvandi og ragnandi.

Svo var það mannætuhákarlinn á Vestfjörðum. Sá djöfull missti snemma sporðinn í átökum við búrhveli nokkuð af ætt Moby Dick. En upp úr því hann orðinn sporðlaus tók hann upp á þeim fáheyrða andskota að sitja um manneskjur; hann svamlaði meðfram fjörum og skerjum, fór inn í hafnir svo lítið bar á og dólaði kringum báta undir veiðarfærum á miðum úti. Svo komst í tísku  hjá fólki að fara í sjósund og þá vækaðist nú heldur hagur hins illa þenkjandi og sporðlausa hákarls, sem jagaði hvurn sjósyndarann á fætur öðrum og át þá upp til agna. Þegar þetta gerðist hafi hákarlinum þá þegar tekist að reka hausinn eldsnöggt upp úr hafinu við hliðina á skaktrillum og kippa skakaranum út í og hafa hann sér til matar. Reyndar var hákarlinum meinilla við skarana, því þetta vóru stundum gamlir karlar, ólseigir undir tönn og bragðvondir eftir því. Það átt víst að gera gangskör að því að gera hákarlinum aðför og vega hann, en hákarlinn lét sig þá hverfa. Næst varð vart við hann við strendur Noregs og Danmörku og þaðan hélt hann til Bretlandeyja og herjaði á baðstrendur. En í vor sást aftur til kvikindisins hér við land og eru menn við öllu búnir, því erlendir ferðamenn eru ábyrgðarlausir og eiga til að vaða út í sjó hér og þar og þá er eftirleikurinn auðveldir fyrir hákarlinn, jafnvel ó hann sé vitasporðlaus. 

Skipverjarnir reknir