Góðar fréttir fyrir dæmigerða Íslendinga

Þetta eru nú aldeilis góðar fréttir fyrir Íslendinga og bera gáfnafari þeirra og greind svona heldur ófagurt vitni, vægast sagt. Að tæplega þriðjungur kjósenda sé reiðubúinn að greiða Miðflokki klausturmanna og Pírötum atkvæði sín er svo fáránlega absúrd að ekki er möguleiki á að koma orðum að svo sorglegri endaleysu. Þessi niðurstaða er ekki hvað síst ultrafáránleg og hláleg í senn fyrir þá viðblasandi staðreynd, að Miðflokkurinn hefir nýverið gert sig að fífli og til skammar fyrir opinbert fyllirí með svívirðingum og aðdróttunum í garð fólks sem ekki var á staðnum til að svara fyrir sig, en Píratar unnu sér til frægðar á dögunum, ofan á tómhyggju sína og lýðskrum, að drulla og sí-drulla yfir sjálfa móður þeirra, maddömu Brýgýtu, sem er álíka heimskulegt og að framsóknarmenn tækju sig saman að svívirða gömlu Framsóknarmaddömuna fyrir framan alla þjóðina.

Og hvernig er þetta eiginlega með okkur? Árum saman hefir miklum áróðri verið haldið út um að flokkakerfið sé ónýtt, útelt, glæpsamlegt; á Íslandi ríki þjófræði, fjárstekrar glæpaklíkur ráði stjórnmálaflokkunum, Alþingi og ríkisstjórn. Miðað við allar þessar upphrópanir í fjölmiðlum og á torgum mætti ætla að byltingarástand ríkti á Íslandi og að einungis fáeinir blóðdropar væru eftir í auðvaldsskrímslinu og ekkert væri eftir annað en að stífa af því viðbjóðslegan hausinn. En, ónei, piltar mínir, ekki aldeilis. Auðvaldsskjátan lifir enn góðu lífi, sílspikuð og pattaraleg, flokkakerfið sömuleiðis; en best er að dómgreindarskortur og pólitísk fíflska kjósenda er einstaklega vel á sig komin, rær í spikinu og má var mæla fyrir vellíðunardæsingum og fryggðarstunum, enda er jarðvegurinn góður fyrir dómgreindarbresti og fábjánahátt á Íslandi.

Óréttlæti, mismunun, skipulögð glæpastarfsemi og þjófræði virðast vera höfuðíþróttir Íslendinga, ásamt með lágkúru, lágmensku, sóun raunverulegra verðmæta og andlegri örbirgð. Slík þjóð, sem þannig hagar sinni tilveru, bíður fátt annað en að riðlast aftan á sjálfri sér, svona eins og Brynjar Vondalykt og Kolbeinn gera þegar frú Ingveldur hefir læst þá báða í einu inni í miðstöðvarkompunni. Og endileg höldum áfram að hneykslast í einhverskonar þórðarglaðri vandlætingu á framferði Sigmundar og hans kóna á klaustri; fullkominni fíflsku og innanþurrkuðum rembingi Pírata; viðurstyggilegum svikum og loddaraskap VG og Samfylkingar; og glæpaeðli óþverraflokka, sem ýmist kenna sig við sjálfstæði, framsókn eða viðreisn. Og skilja síðan ekkert í hvernig stendur á allri þessari samfélagslegu óstjórn, vanstjórn, ofstjórn og glæpastjórn. Í því ljósi má með sanni segja, að frasinn leiðinlegi, að kjósendur fái ævinlega þá stjórn sem þeir eiga skilið, sé bæði sannur og réttur þegar kemur að okkur Íslendingum. Áfram skal halda við að kjósa allskyns afturfótafiðrildi og háfjallamerar inn á þing, sem aðeins hygla heimskunni og órættlætinu. 

Miðflokkurinn tekur af Sjálfstæðisflokki