Og gluggaskrautið valsar vítt og strítt

Nú er gluggaskrautið aldeilis í essinu sínu, kippist fram og aftur, eins og gaukur í klukku, tekur bakföll og brosir eins og andskotinn framan í Merkelkérlínguna, þennan leiðtoga þýsku auðvaldspúngana. Svo valsar gluggaskrautið um gólfið, en gleymir þó ekki slettunum og glennunum. Það er sem sé gleði í bæ hjá gluggaskrautinu, sem hefir flotið áreynslulaust á öldufaldi ísenskrar alþýðu, sem gerði sér ekki grein fyrir úr hverju endemin Stengrímur, Álfheiður, Swabbafamlíjan og gluggaskrautið, eru gerð. 

En gluggaskrautið blífur og poppast til og frá í strengjunum sem Stengrímur samherji og framsóknarauðvald stjórnar so lystilega. En Merkelkérlíngin glottir við tönn og spýtir undir borð, því hún getur ekki varist hlátri af að virða hið kostulega strengjaverk og loddaralæti fyrir sér. Enda er VG útgáfan af hinni dáralegu eymd í raun og sann hlálegri en orð fá lýst. Í þokkabót kann þetta gluggaskraut ekki að skammast sín, þjónustulundin við erkfífl Flokkseigendafélgs VG gengur fyrir öllu.

Það er ekki við góðu að búast úr ranni íslenskra stjórnmála þegar fyrirmenni þeirra gera fátt annað en að blekkja kjósendur í sífellu með allskyns skítabrögðum og sjónhverfingum; það er líf og yndi þessara aumingja að gera narr að fólki, einkum alþýðunni. En gluggaskrautinu Stengríms og félaga stendur á fjandans sama um eitthvert andlitslaust alþýðudrasl og þá því meir sem fátækt þess og niðurlæging er meiri. Ég bið Drottinn Guð Almáttugann að grípa inn í, taka í taumana, og stöðva mannskemmandi og samfélagsskaðandi iðju þessa ólánsfólks, sem kallaðir eru ,,stjórnmálamenn."

Gluggaskrautið valsar vítt og strítt;
vítt og strítt.
Það kjáir í auðvaldið undur blítt
og elskar það bæði sítt og títt.

Ísland kenni auðmýkt gagnvart náttúru