Á því leikur aunginn vafi á að Eðvarð er kominn af sterkum íslenskum skáldaættum

Fyrir ekki svo löngu síðan átti ég tal við kunningja minn, greindan mann, gætinn og árvökulann og lausan við hleypidóma, um drenginn Eðvarð Kristófer Sýruson. Þar kom í viðrðræðunum, að kunningi minn, sem auk þess er ættfróðastur mann, tjáði mér, að Eðvarð Kristófer væri afkomandi Jón Kristófers, sem hér áður fyrri var kadett í sáluhjálparhernum. Þetta þókti mér tíðendi, því ekki hafði mér, né oðrum, til hugar komið að Jón Kristófer ætti afkomanda í Ipswich. Og fyrst að svo er, þá Eðvarð Breiðfirðingur, Snæfellingur, sem ótvírætt telst honum til meiri tekna en aurar þeir sem honum hefir tekist að hala inn með mjálmi og gígjuslætti.

Enda segir í sálminum hans Steins: ,,og það verður sungir og silað á sítar og mandólín tvö" og af því má sjá, að tónlistin er í ætt Eðvarðs. ,,En syndin er lævís og lipur" segir og í sama sálmi og mig minnir að Steinn sálmaskald hafi verið rauðhærður, eins og eðvarð litli. Og vandast nú heldur málið. Ekki hefir Eðvarð erft hið rauða strí frá Jóni forföður sínum, en það er þar sem gunsemdir byrja um að Steinn skáld hafi einnegin verið forfaðir Eðvarðs, og er þá sýnt að hans rætur spanna allt Vesturland, frá Snæfellsnesi um Dali og norður á Hornstrandir. Og þarf því aungann að undra, að kveðandi Eðvarðs sé mikilúðlegaru og vinsæll.

Máske standa enn fleiri stórmenni Íslands að Eðvarði Kristófer Sýrusyni? Hver veit? Hvað var til dæmis hann Hallgrímur sálugi Pétursson að bauka erlendis áður ern Tyrkja-Gudda tók hann yfir? Og eitthvað þókti Jónas Hallgrímsson vera upp á kvennhöndina. Eitt skáldmenni enn, eða skáldmennsiræfill, Sigurður Breiðfjörð var sem kunnugt er einhver mestur óráðsíubesefi sem uppi hefir fóstrast á Íslandi, ægilegur kvennamaður, drykkjurútur og fjölkvænisbófi. Hann sigldi til Kaupmannahafnar og Grænlands, og Guð veit hvurt annað, og í þeim svallferðum er oss ekki örgrannt um, að hann hafi aukið kyn sitt með einhverjum uppáfallandi kvennskjátum. En hvað sem þessu öllu líður, þá erum vér nokkuð vissir að sterkir íslenskir skáldastofnar komi saman í hinu rauðbirkna piltkorni af Ipswich á Englandi, sem gera það að verkum, að hann varð samstundis mestur Íslandsvinur sem við þekkjum, og mátti á tómleik hans í Reykjavík vel merkja að nú væri hann loks kominn heim og spurði meira að segja óviðkomandi mann í Reykjavík hvort hann vissi nokkuð hvar Hákonsenshús væri, því að minnsta kosti tveir afar hans að langfeðgatali hefðu búið með rausn að því húsi.  

Ljúfi föli rauðhausinn Sheeran