Þjóðarsóminn ljómar sem sól af Sigmundi Davíð í dag

Mikið þó déskoti tók Sigmundur Davíð glæsilega í hnakkadrambið á Guðlaugi a. Þórðarsyni, hann bókstaflega skúraði grútskítugt gólfið með utanríkisráðherranum og gjörði hann umsvifalaust að þeirri auðvirðilegri gólftusku, sem er einota og kastað er í sorptunnuna að notkun lokinni. Ekki verður betur séð en eftir þessa hraksmánarlegu útreið verði utanríkisráðherrann að segja tafarlaust af sér, en bættur sé skaðinn. Ekki síður var Sigmundur Davíð í hlutverki hinnar ábyrgu húsmóður sem ekki sparar vöndin á börn sín, þá þau eru uppvís af óþekkt og svínsnáttúru. 

Það vakti og ahygli þeirra er horfðu á Sigmund og Guðlaug a. eigast við á sjónvarpsskjánum, að Guðlaugur a. virkaði sem ein hænupúta, sem staðið hefir úti í roki, rigningu og náttmyrkri heila nótt og tapað hefir allmiklu af fjöðrum sínum, á meðan Sigmundur Davíð minnti á sögulegar fornaldarhetjur vorar, svo sem eins og Víga-Styrr eða Þorgeir Hávarsson. Það er hreint meira hvað sumarið hefir farið misjafnt við menn og hvað sumir koma rytjulegir og vankaðir frá sólinni.

Og svo sveimaði forsætisráðherrann í þingsalinn og það var sem lýsingin dofnaði um meir en helming við nærveru hins rómaða gluggaskrauts þeirra Stengrímssamherja og Bjarnaben; það veitir sannarlega ekki af sterkum flóðljósum eins og á knattspyrnuleikvöngum í þingsalinn þegar vissar, ónytjulegar persónur slæðast þangað inn. En fjarska er þjóðasóminn af Sigmundi Davíð mikill í dag en að sama skapi neikvæður í tilfelli Guðlaugs a. og giljagaura eins og forsætisráðherra og annarra ríkisstjórnarsnata. 

Sagði Guðlaug Þór haldinn þráhyggju