Upplifanar blautra og grútskítugra ullarsokka

Þæru margar upplifanirnar sem þessir nýmóðins stjónmálaapakettir verða fyrir. Þetta eru pappírsbúkar, væmnar lufsur, sem minna á blautan og grútskítugan ullarsokk sem reynt hefir verið að sykurhjúpa. Björn Leví, er ein þeirra manna sem enn hefir ekki ráðið við sig hvort hann á að ganga útúr sjálfum sér eða innúr; maðurinn er sagður sveima eins og ráðalaus andi úr öðrum heimi um þingsali og fer annað slagið upp í ræðustól og kumrar.

En Bergþór Ólason, skohh, hann er kræfur karl og hraustur og eftirlæti kvenna, sem sjást ekki fyrir að áreyta hann kynferðislega. Það er svo sem ekki nema von að nær efnislaus hjassi, eins og hann þarna Leví sé skíthræddur við Begga, því hann vet full vel að Beggó þarf ekki annað en að rétta fram annan hramminn á stútinn á honum og þar með er Björn Leví farinn í flugferð. Og hvað með þótt Beggó hafi haft í staupinu þarna í klaustrinu? Í klaustrum hefir verið bruggað og stunduð víngerð frá örófi alda og munkarnir einlægt verið undirlagðir af alkóhólisma og óslökkvandi þorsta.

Þó ekki sé hægt eða vogandi að láta Björn Leví vera nefndarfomaður í þinginu, þá óhætt að láta Begga um slíka smámuni. Vera kann að litlu refgeiturnar í Pírötonum verði feimnar og undileitar andspænis Begga, en það er þá þeirra mál. Verra kann að vera með merhryssin frá gömlu Framsóknarmaddömunni, þær gætu átt það til að fljúga á Beggó og leitast eftir að brjóta hans fræga og stórkarlalega leyndarlim; ef það gerðist væri það þjóðaskömm og tilraun til landráða. Hönum þarna Leví væri hollast í upplifunarmálunum sínum að reyna að upplifa harkalegt leyndarlimsbrot og lýsa þeirri upplifun úr ræðupúlti Alþingi.   

Upplifir hótun af hálfu Miðflokks