Íslenskir heiðursmenn hafa boðiðst til að hafa ofan af fyrir frú Koi

Það þarf aunginn að örvænta um hvað verður um frillu Tælandskóngs; hún er sem sé ekki á flæðiskeri stödd. Um leið og út spurðist, að umrædd frilla hefði verið sett af sem slík, sendi frú Ingveldur skeyti til Tælenska konungdómsins fyrir hönd Brynjars Vondulyktar, Kolbeins, Handreðsins og Óla þ. Apakattar, þar sem fram kemur að nefndir heiðursmenn bjóðast til að taka að sér hina afsettu frillu, frú Sineenat Wongvajirapakdi, einn eða allir, og sýna henni í verki hvað íslenskir heiðursmenn kunna fyrir sér þegar galsi er í þeim.

Í eina tíð var Máría Borgargagn frilla þeirra hjóna, frú Ingveldar og Kolbeins. Þau ráku hana úr starfi eftir að hún komst á bragðið hjá Indriða Handreði, sem á þeim tíma bauð upp á typpaleiki sem jöðruðu við djöflamessur. Síðan hafa frú Ingveldur og Kolbeinn brúkað Borgargagnið tilviljunarkennt endrum og eins, - og helvítis Handreðinn líka, géðslegur sem hann er. Svo kom Kolbeinn sér upp frillu á skjön við frú Ingveldi og leyndi hana hvernig komið var fyrir honum. Þetta viðhald Kolbeins skrifstofustjóra var af óræðu kyni, ákaflega brenglað og hentaði hugarheimi Kolbeins sérstaklega vel.

Svo kom að því að frú Ingveldur stóð eiginmann sinn að verki með brenglaða viðhaldinu og er óhætt að segja að þá hafi orðið nokkur veðrabrigði. Já, frú Ingveldi leist ekkert á furðuverkið sem Kolbeinn var að gamna sér við, því var það að hún seildist í viðfangsefni eignmannsins, dró það að sér og snöri það úr hálsliðnum. Þegar viðhaldið var dautt báru þau hjónin það úr húsi og komu því fyrir í sorptunnunni. Eftirmálar óru aungir af hinu snöfurmannlega framtaki frú Ingveldar og allt féll í ljúfa löð.

Hvað verður um hjákonu konungs?