Hún litaði hár hans abelsínugult

Ósköp held ég hann sé leiðinlegur þessi karlugla þarna á Bretlandi, sem þeir kalla Bórís Jónsson, eða eitthvað í þá áttina. Og í ofan í allt annað lítur Bórís þessi út eins og misheppnað og brenglað ljósrit af þessum fáránlega í Amríku. Vonandi á Bórís ekki konu, því ef hann ætti konu mundi hún skammast sín hræðilega fyrir þennan abelsínugula kall sinn.

Það var nú dáldið kómískt þegar frú Ingveldur litaði hárið á Kolbeini sínum abelsínugult og lögreglan tók hann úr umferð á Laugarveginum og fór með hann inn á Klepp. Á Kleppi var Kolbeinn lokaður inni í einhverskonar kústaskáp og planki einn mikill nelgdur fyrir svo hinn brjálaði maður kæmist ekki út. Daginn efit var Kolbeinn krúnurakaður svo ekki eitt einasta gult strá sást á höfði hans, að svo búnu var hann sprautaður og farið með hann heim til sín.

Og hvað ætli frú Ingveldur hafi tekið sér fyrir hendur meðan Kolbeinn var á vitfirringahælinu? Hún dó ekki ráðalaus, heldur drýgði hór á einkar snyrtilegan hátt. Um morgunin uppgötvaði hún ókunna kvenpersónu í húsakynnum sínum. Þessi kona var alveg nakin og svo útúrslompuð að til stórhörmungar mátti telja. Þessa konu klæddi frú Ingveldur í gömul jakkaföt af Kolbeini, en engar spjarir aðrar, og tróð fótum hennar í klunnalega klossa, sem einhver hafði farið úr í forstofunni. Svo hringdi frú Ingveldur á leigubifreið og lét leigubílstjórann aka konunni í jakkafötunum heim til mannsins hennar. Það vóru víst kyndugir fagnaðarfundir á útidyratröppunum hjá konunni og manni hennar. 

Samþykkja frest en óvíst hversu langan