Miðflokkungar á barmi sturlunar auglýsa eftir jafningjum sínum

En einkum og sér í lagi eru þeir Miðflokkungar að biðla eftir reynslusögum úr Klaustrinu og öðrum nærliggjandi knæpum. Þeim hefir sem sé, aumingja köllunum og þessari einu kellingu, gengið heldur illa að finna fólk, sem hefir hagað sér jafn illa á ölstofum og þau gerðu hér um árið þegar Bára tók þau fyrir nesið og upp á nýmóðins stenógram með mynd og öllu saman. Sigmundi, og þeim klaustur bræðrum og systur, liggur nefnilega lífið á, að því sem þeim finnst, að finna einhverja, sem að minnsta kosti eru jafn spillt og þau og helst enn spilltari, hvernig sem það má nú vera.

En klausturhöldurum Miðflokksins tekst ekki að sýna fram á skemmtan þeirra, sem Bára tók upp á símann sinn, sé normal og eðlileg, þá er hætt við að poletískir dagar þeirra séu taldir og Miðflokknum verði fleygt eins og heilsuspillandi sorpi á ruslahaug sögunnar. Þar við bætist, að þau, prívat og persónulega, verði hrakin í útlegð sem afbrigðilegt dónafólk, ef framferði þeirra í Klaustrinu fær þann dóm, að hafa verið fáheyrður, viðurstyggilegur og mannskemmandi dónaskapur, löðrandi í perverísku klámi og óþverra. 

Satt að segja eru aungvar líkur á, að Sigmundi Davíð og þeim hinum takist að veiða upp einhverja jafndónalega klámkjafta og þau sjáf eru, hvað þá einhverja verri. Miðflokkungar verða bara að sitja uppi með það, að aldrei hafi uppi verið frá landnámsöld til þessa dags eins rammdónalegur og klúr stjórnmálaflokkur á Íslandi, sem aukinheldur hefir á sínum snærum sóðalegt kvenhatur, sem er svo svæsið, að það næstum því kom heiðarlegum þingkonum og kvenráðherrum í gröfina langt fyrir aldur fram. Síðustu daga hefir og því verið fleygt, að alræmdir spaugfuglar hafi í hyggju að búa til teiknimynd um ævintýri Miðflokkunga og Báru á Klaustri, og þar verði ekkert til sparað í háði og spotti.

Miðflokkurinn auglýsir eftir reynslusögum