Gamanspaugarar vorir létta oss lundina í skammdeginu

Fjandans læti eru þetta með Samherja þessa leiðindadaga. Hvurnig haldið þið að lífið væri ef ekki væru skemmtikraftar á borð við Samherja, Stenngrím Johoð, Björn þenna, sem þeir þeir núorðið kalla Baugspenna. Og ekki má gleyma blessuðum Miðjúngunum, hinum frómu klaustursálum, sem stundum fara örlítið óvarlega í munkabruggið, sem þeir sjóða saman í klaustrinu. Nei, þá væri heldur óskemmtilegt að vera til og þjóðin sæti hnípin í vanda í eilífðarrökkrinu.

Vissulega er ekkert athugavert við rassaköstin í Samherjunum, um það erum við samála Katrínu, og Bjarniben er tilbúinn að gefa þeim heilbrigðisvottorð, sona eins og doktor Kai gaf albönsku konunni um daginn. En hvað Kiddi Hrafnsungi er að rífa kjaft, það skiljum við nú ekki. Þá er víst söngurinn í Kidda sleggju betri og hugheilli; hann syngur þó um norskt fiskeldi og fáránlega virkjum uppi á reginfjöllum Vestfjarða.

En hvað ætli hann Björn þarna Baugspenni sé að meina með því að atlaga hefi verið gjörr að Samherja? Á hann máske við að Samherjarnir hafi verið fluttir nauðugir til Namibíu og þaðan til Dúbæ. Og fyrst minnst hefir verið á Dúbæ, þá minnir mig að eitthvert stórmenni, íslenskt, hafi átt íbúð eða íbúðir í einhverju ekkisins stórhýsi í Dúbæ. Eða er það miss-skilningur? Ha? En lofum Guð og Allah fyrir okkar dýrlegu gamanspaugara, Samherjana, sem ekki eru minna heilagir menn en klausturskjáturnar okkar, sem hún Bára tók upp á símann sinn í fyrra.  

„Þarna var augljóslega saga“