Örvinglaðir efnispiltar misstu dómgreindina eitt andartak og gjörðu mistök

Það er ekki nema von að bestu drengir verði svo illa örvinglaðir eftir allt Samherjafárið undanfarna daga, að þeir reyni af fremsta megni að ræna verslunina Íceland. Þegar búið er að telja svona ungum piltum trú um að íslenskir útgerðarmenn hafi gert sér að leik að ræna hina fátæku Namibíu um sona dálitla slummu af hrossamakríl, þá þykir vel virkum strákum alveg upplagt að ræna Iceland í Hafnarfirði uppi á Íslandi. Svona getur saklaus leikur langt suður í Afríku gert ungmenni á Íslandi rugluð í ríminu, þegar fjölmiðlar fara fram á óvarlegan máta með stórlygum upp á sárasaklaus ofurmenni fyrir norðan land.

Strákarnir í Hafnarfirði, rétt nýfermdir og ekki farin að spretta grön fremur en Njáli bónda að Bergþórshvoli, veifuðu borðhnífum framan í starfólk Icelandbúðarinnar. Það var þeirra fyrst villa; þeir áttu auðvitað að vera búir að verða sér úti um hausunarsveðjur áður en þeir gerðu áhlaupið, þá hefði starfsfólkið lyppast niður og leyft drengjunum að láta greipa sópa. Í annan stað hefðu þeir átt að velja annan tíma til ránsskapar. Að morgni dags fara slík hervirki gjanan úrskeiðis, af þeirri einföldu ástæðu, að þá er fólk ekki með full dómgreind sökum syfju. Betra hefði verið að bíða með aðförina þar til laust upp úr hádegi, þá er stafsfólk í verslunum værukært og nennir ekki að sporna við vopnuðu ráni.

En það sem einnkennilegast er, en í leiðinni hið auðsjáanlegasta, er að hafnfirsku æskulýðspiltarnir eru gildir limir í Sjálfstæðisflokknum í Hafnarfirði, virkir í starfi, tillögugóðir og sagðir góðir við ömmur sínar. En sökum örvinglunarástand af heilaspillandi og múgæsandi fréttflutningi af samherjum, ráðherrum í Namibíu, Angólu Íslandi og víðar ásamt tilhlýðilegum illvilja og Þórðargleði, þá uggðu þeir ekki að sér, tóku óskynsammlegar ákvaranir, sem lauk með því að Hálfdán Varðstjóri handtók þá og haldlagði borðhnífa þeirra og er nú þessa stundina að berja upp úr þeim játningu í fangaklefanum.

Vopnað rán í Iceland