Dáðadregnur vændur um pervertisma og óeðli af hæstu gráðu

Þá eru þeir farnir að væna Andrés bretaprins, þennan dáðum prýdda mann og son Elísabetar drottningar, um pervertisma. Þetta er alveg agalegt. Senn hlýtur þá að líða að því að þeir dragi sjálfa Elísabetu drottningu eins og hundstík út úr höll sinni til að velta henni upp forarsaurnum og fullyrði að hún sé skjáta og öfuguggi. Skal þessi djöfulskapur aungvann endi ætla að taka? Ha?

Það má svo sem satt vel vera að Andrés prins sé galsafenginn og njóti þess vera innan um spurningastúlkur og vín. Það er heldur ekki útilokað að hann ósköp líkur honum Gústa harmónikkuleikara í Hruna, sem sagði oft á sinni tíð að helsta ánægja hans í lífinu væru ástir, slagsmál og vín. Og þetta munu hafa orðið andlátsorð kappans, fólkinu hans til mikillar sorgar og hrellingar, því þau bentu til þess að karlinn hefði síður en svo iðrast fyrir dauðann og allir vita hvernig fer fyrir þessháttar svínum. 

Svo er bar líklegt að verið sé að ljúga þessum óþverrasögum upp á Andrés. Þetta laug Brynjar Vondalykt því upp á Indriða Handreð, að hann væri óseðjandi kynferðisbrjálæðingur og ætti óeðli hans sér aungin takmörk. Þessi haugalýgi varð aftur til þess að allir, nema nánustu vinir Handreðsins, fóru að sniðganga hann, voru beinlínis hræddir við skepnuna, og innan skamms tíma sat hann uppi með Máríu Borgargagn, því hún var sú eina sem var tilkippilega að sænga með honum. En hið dularfyllsta við þetta allt, var að meira að segja hundar og tíkur lögðu á flótta hvar sem hann bar að, að ekki sé nú talað um önnur kvikindi. 

Hvetja prinsinn til að gefa FBI upplýsingar