Afi Kolbeins fór líka illa með hann Sörla sinn

Þar kom að því að hrossaeigendur fengu ærlega á baukinn. Hvaða vit haldið þér að það sé að hafa saklaus dýr, meira að segja hófdýr, úti allan ársins hring án þess að koma nokkru sinni í hús eða skýli? Það er náttúrlega ekki neitt vit. Hræddur er eg um, að sjálfir hrossaeigendurnir hefðu verið orðnir framlágir ef þeim hefði verið haldið berrössuðum úti í hroðaveðrinu sem gekk fyrir norðan land á dögunum. Þessir kallar hefðu verið rauðir og bláir og gaddfreðnir eftir hálfan sólarhring í þeim aðstæðum sem þeim þykir sjálfsagt að bjóða veslings hrossunum.

Afi Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra og framsóknarmanns var sagður heilmikill hestamaður, kvensamur og ölkær. Honum varð á, á sínum efri árum, að hengja í ógáti gæðinginn sinn hann Sörla á brúnni yfir Kölduhvísl. Karlskrattinn hafði farið af baki á miðri brú til að míga og skíta og hnýtt beislið á klárnum við brúarstólpa. Hann var all langa stund að sýsla við skítverkið og hugsaði margt á meðan ásamt því að staupa sig rækilega og troða neftóbaki upp í sig. En þegar hann stóð upp frá verkum sínum kom drossía á þeysiferð eftir þjóðveginum og yfir brúna, en Sörli reyndi að forða sér með því að stökkva yfir handriðið og hengdist. Það þókti víst ófögur sjón.

Og afa Kolbeins hefndist fyrir óaðgætnina við Sörla, já og kvennafarið og tóbaksátið, því hann fannst sjálfur hengdur í yfirgefinni fjóshlöðu í afdal einum. Það þóktust menn og sjá, að afi Kolbeins hefði ekki séð sjálfur um henginguna, heldur mátti af verks um merkjum ráða að karlinn hefði verið embættaður af mönnum, því höndur hans vóru rígbundnar á bak aftur og fætur tjóðraðar. Það var svo sem ekki gert neitt veður út af endalokum afa Kolbeins og engar heimildir eru heldur um að hann hafi verið jarðsettur á þann hátt er lög gjöra ráð fyrir. Munnmæli segja að karlálftin hafi ekki verið skorinn niður fyrr en seint um haustið, en hvað varð af jarðneskum leyfum hans veit ekki nokkur maður svo vitað sé. En auðvitað er reimt þar sem fyrrnefnd fjóshlaða stóð; þar finnast oft skepnur dauðar, meira að segja fuglar, þannig að ekki situr afi Kolbeins auðum höndum í eilífðinni.

Óvægin umræða um hrossaeigendur