Nú eru þeir hættir að kalla hann Gulla

Nú er svo komið, að fólk er hætt að kalla herra Guðlaug Þór Þórðarson Gulla, þess í stað gegnir hann nú gælunafninu Gulur, sennilega til heiðurs Dónaldi Trump sem er sem menn vita abelsínugölur. Gulur þessi, vel upplýstur sem hann vill vera láta, virðist koma af reginfjöllum þegar hann er spurður út í morð Trumps á íranska herforingjanum, honum Súlímann, og fer að þvaðra um að íslensk stjórnvöld hafi hvatt til stillingar! Langdrukkinn óreiðujálkur mundi ekki einusinni svara slíkri spurningu á þennan hátt. Gul hefði verið nær að berja sér á brjóst og hóta Írönum íslenskri hernaðaraðgerð, innrás með eldi og eimyrju. Þó mundu æjatollarnir að minnsta kosti verða dauðhræddir og biðja Alla um að hjálpa sér.

En viðtalið við Gul braggaðist þó aðeins er á leið og náði hámarki að mannviti og festu þegar Gulur sagði Írönum dálítið til syndanna, þeir væru búnir ögra og ógna Bandaríkjastjórnvöldum og vinum þeirra, án þess þó að geta þess í nokkru í hvurju þær ógnanir væru fólgnar. Þá sleppti Gulur alveg að minnast á að Bandaríkin hafa lengi umkringt Íran, hvað þá hann nefdi á nafn, að Bandaríkin hafi engt Saddám Hússein í stríð við Írani, sem varði rúman áratug. En sérkennilegast var þó, að Gulur virtist alls ekki muna eftir því að ekki fyrir svo margt löngu sprengdu Bandaríkjamenn, með dyggri aðstoð okkar Íslendinga, allt í kalda kol í næsta landi við Írana, þ.e. Írak. Það er ótækt að hafa sona minnislausan mann sem utanríkisráðherra.

En svo að slegið sé á léttari strengi, þá er næsta víst, að Gulur eyddi mestu af nú brottlíðandi helgi í helgarsamkvæmi að frú Ingveldar og Kolbeins. Þar kvað hafa kjaftað hvur einasta tuska á ráðherranum; hann sló um sig með óborganlegum gamanmálum af Katrínu forsætisráðherra og Stenngrími Johoð, sem búinn er að sækja formlega um að ættleiða Katrínu, sem eftir ættleiðingu mun þá heita Kattarín Johoð Kolabakkasen. Var góður rómur gerður að gamanmálum Guls og Brynjar Vondalykt bauðst til að pissa á bakið á þessum Stenngrími þegar hann væri að veiða sér upp ketbita á diskinn sinn í mötuneyti Alþingis. Gulur svaraði því til, að sér litist vel á þá fyrirætlan Vondulyktarinnar, að því tilskyldu að hann mundi ekki í ógáti míga ofan í ketpottinn líka. Og þá hlógu allir svo gnast og kveinaði í sperrum og burðarbitum heimilis frú Ingveldar og Kolbeins. 

Staðan við Persaflóa „auðvitað alvarleg“