Jú, við vitum af einu sona dæmi á Íslandi, kanski tveimur

Þið segið fréttirnar, drengir mínir. Þarna virðist óprúttið kvendi hafa tekið á sig gervi ástsjúks pilts til að draga saklausar spurningastúlkur á lesbískar tálar. Maður verður bæði lang- og þverskuðarmát að lesa sona óþverra; þetta hljómar eins og blautur draumur rauðvínslegins fémínísta í sosialistaflokki Gunnars Smára. Hvað mundi gerast á Íslandi ef ein af okkar ungu konum, með eina eða fleiri háskólagráður, mundi taka sig til og fleka unglingstelpur undir því yfirskyni að hún væri ungur karl?

Við vitum ekki nema um eitt dæmi, kanski tvö, af sona einkennilegu háttarlagi ungra kvenna hér á landi. Þá frú Ingveldur var á sínum yngri árum var hún sem æ síðan róttæk í gjörðum, sumir mundu segja ósvífin. En hvað um það, hún dulbjó sig sem pilt og steig í vænginn við kvennpersónur, sem lagt höfðu leið sína á dansleik í Klúbbnum sáluga. Já já, frú Ingveldi varð vel til veiða og vóð í brott frá danshúsinu með konu upp á arminn. Það var gift kona, dulítið digur, þó ekki um of, en hafi sullað í sig nógu miklu áfengi til að leyfa sér að drýgja hór. So fóru þær heim til frú Ingveldar, en þar greip konuauminginn aldeilis í tómt, ef svo má segja. Nú kvensan varð ókvæða við og hugðist rota frú Ingveldi fyrir framtakið, en það fór nú á annan veg. Það var frú Ingveldur sem sló gest sinn í rot og hringdi síðan á lögregluna og bað hana að fjarlægja ógæfusama og ókunna konu sem lægi brennivínsdauð úti á stétt. 

Nú, Máría Borgargagn reyndi ári síðar að leika afrek frú Ingveldar eftir. Það skal tekið fram, að frú Ingveldur var á þeim árum ætíð kölluð ungfrú Ingveldur, so sem lög gera ráð fyrir. Því miður tókst svo ægilega illa til hjá Borgargagninu, að hún lenti í klónum á klæðskiptingi, ódælum djöfli, sem var í BSRB og hafði ólar, keðjur, og gaddadrasl heima hjá sér, sjálfum sér og gestum sínum til upplífgunnar. Er nú ekki að orðlengja að Máría Borgargagn gekk í gildruna og hafnaði í fjötrum klæðskiptingsins. Það varð henni aftur til happs að reka kústskaft, sem hún fékk höndur á, upp undir kverkina á dólgnum, og féll hann, eins og segir í fornritum vorum, þegar dauður niður. Einhver rekistefna varð hjá lögreglunni út af þessu andláti kallangans, sem lyktaði með því að lögreglan ákvað að hann hefði sjálfur banað sér með kústskaftinu í ógáti. 

Þóttist vera 16 ára piltur

Athugasemdir

[Níels A. Ársælsson., 13.1.2020 kl. 10:24]

Þar slildi á milli feigs og ófeigs; kústskaft en ekki löngutöng eins og hjá okkar manni forðum ...

[Jóhannes Ragnarsson, 13.1.2020 kl. 13:22]

Sá með löngutöngina var náttúrulega skáld og kunni til verka, en vesling klæðskiptingurinn var óttalega óskáldlegur fýr, enda fór hjá honum sem fara gerði.