Grindjánar hafa fengið Frelsarann endurborinn til að takast á við Pokurinn unir Þorbirninum

Þá er búið að mynda bæjarstjórann með Stjörnusýslumanninum Stones og þar með eru Grindjánar hólpnir. Þeir þurfa því ekki að horfa upp á eldgos inni á lóðum hjá sér né horfa á eftir Þorbirninum sínum þjóta í loftköstum á haf út. Eftir þessa glæsilegu frammistöðu getur ekkert komið í veg fyrir að Stjörnusýslumaðurinn Stones verði gerður að útvarpsstjóra hjá Ríkisútvarpinu.

Í birtingu í morgun klifruðu bæjarstjóri þeirra Grindjána og Stjörnusýslumaðurinn tindilfættir eins og hænur upp á Þorbjörninn með gjallarhorn í farteskinu. Og þá upp var komið öskruðu þeir yfir Grindjánana bænum og loforðum, sem lauk með því að múgurinn féll fram og vegsamaði þessa óvæntu þjóna Drotins á fjallinu. Þessi stund var mikið evangélíum og Girndjánar féllust í faðma og sögðu að vissulega væri bæjarstjórnn guðlegrar náttúru, en Stjörnusýslumaðurinn Stones væri honum meiri því hann væri Frelsarinn endurborinn.

Það að Grindjánar hafi gjört Stjörnusýslumanninn að hinum smurða Frelsara þykir einsýnt að þeir kastað gamla Frelsaranum fyrir björg, en það gjörðu þeir einmitt. Grindjánar sögðu nefnilega svo hvurjir við aðra að gamli Frelsarinn væri orðinn sljór, grár og gugginn, húðlatur og hyskinn og hefði aungvan áhuga á Grindjánum umfram aðra menn. Meðal annarra synda hafði Frelsarinn látið undir höfuð leggjast sporna landrisi og kvikusöfnun undir Þorbirninum og látið erkipauranum, Djöflinum frá Helvíti, það eftir að hrekkja Grindjána með eldgosi og eyðileggingu Þorbjarnarins, Bláa lónsins, Grindjánahafnar og Orkuveitunnar. En nú hefir sjálfur Drotinn Hymmnasjóli sent þjón sinn, Stjörnusýslumanninn Stones, af hymmnum ofan til að frelsa Grindjána frá Krísuvíkurbjargi suðrá Rosmhvalanes. Því skal heldur ekki gleymt hér, að helgiathafnir sínar með heimamönnum kallar hinn heilagi Stjörnusýslumaður ,,stöðufundi" og heyri heimiliskettir í Grindjánavík minnst á ,,stöðufund" eiga þeir þegar í stað að hlaupa í einu rykskýi til athafnarinnar.  

Grindvíkingar þurfa að vera við öllu búnir