Að geyma naut úti í fárviðri getur kostað sitt, enda varðar það við 111. meðferð á skepnum

Það er kúnstugt að geyma nautaket á fæti úti þegar fárvirði gengur yfir. Sona framkoma við verðandi steikur varðar að sjálfsögðu við 111. meðferð á skepnum og ber vott um grimmt og guðlaust hjarta, svo sem kunnugt er. Og hvað hefðu bændur á bænum Keldum á Rángárvöllum sagt og gert ef einn nautgripurinn hefði tekist á loft í hroðalegri vindhviðu, sem vel hefði getað gerst, og fokið með himinskautum og komið niður á þakið á næsta bæ? Ætli bændum á þeim bæ hafði ekki brugðið ef griðungur í heilu lagi hefði í einni svipan komið í gegnum þekjuna og ofan í hjónarúmið til þeirra?

Á meðan Ólafur bóndi var og hét, það er áður en heimilisfjárhundurinn Snati myrti hann með því að ýta honum fyrir sextugt bjarg ofan í stórgrýtisurð, þá hélt hann oftastnær griðunga á bæ sínum. Suma griðungana, þá allra stærstu, gerði hann að þarfanautum og seldi nágrönnum sínum aðgang að þeim fyrir talsverða péníngaupphæð þegar kýr sveitunganna vóru ýxna. Þetta voru dálagleg viðskipti og siðlaus því Ólafur bóndi var okrari.

Eitt sinn misstu þeir þarfagriðunginn Kölska, sem var skrímsli á vöxt og mannýgur eftir því, frá sér fyrir utan fjósið þegar hann átti að gagnast kú, sem Jón í Skriðukoti hafði komið með með sér í taumi. Og Kölski griðungur var ekkert að tvítóla við það, heldur þaut á harðaspretti beint innum eldhúsglugga á íbúðarhúsi Ólafs bónda og braut þar allt og bramlaði á svipstundu og vóð so aftur út og stóðu gufumekkirnir út úr nösum hans og minnti á blástur stórhvela. Þar næst rann Kölski á hænsnakofann, braut hann niður og stangaði hænsnin í allar áttir. Þessu næst hljóp Kölski sem fætur toguðu upp í fjall og hrapaði þar ofan í gljúfur og andaðist. Næstu daga vóru nautasteikur í hvurt mál hjá Ólafi bónda og Snati fékk svo mikið að éta, að undir það síðasta var hann kominn með fullkomið ógéð á nautasteikum og nautaslátri í víðtækri merkingu, en í því var innifalinn meðal annars nautablómur. Eftir að Snati hafði snætt nautablómurinn þrjá daga í röð, fór hann bak við hús hinn þriðja dag og gubbaði öllum nautsblómurnum upp úr sér, en hænurnar komu hlaupandi og átu blómurinn með gaggi og gali. 

Fjögur naut drápust í óveðrinu