Góðviljaðir menn munu hafa sig á stjá og losa tunnurnar

Nú eiga góðviljaðir menn að taka sig saman og hvolfa úr hinum yfirfullu sorptunnum inn í ráðhús Reykjavíkur; einnig inn í forstofuna heima hjá Degi, sem og Holukarlinum og Líf, já og hjá Eyþóri Árvakri. Þegar hús þessara heiðursmanna og ráðhúsið líka verða orðin full af sorpi og aungva þar við að bæta, þá er loks komið að því að bera sorp í hús ráðherra, en einkum þó og sér í lagi skal lögð áhersla á að bera innihald úr ruslatunnum inn til forseta Alþingis, þess arma þurfalings.

Það verur gaman að sjá til dæmis Bjarnaben þegar einungis höfuðið á honum stendur upp úr ruslahrúgunni heima hjá honum; eða þegar Dagur og Katrín hverfa í sorphafið, það verður nú kómískt. En það kemur auðvitað ekki til greina að semja við ruslakarla um hætti laun, það væri hrein svívirðing við laun og þjóðfélagsstétt Bjarnaben, Dags, Katrínar og Stenngrimms. Ég held maður muni eftir þegar Brynjar Vondalykt mé innum stofuglugga hjá einum stórbrotnum íslenskum ráðherra. Það urðu víst einhver læti út af því. Svo reyndi Vondalyktin að leika sama leik heima hjá frú Ingveldi og Kolbeini, en þá gekk frú Ingveldur út og hafði endaskipti á Vondulyktinni, lúbarði hann dálítið og og rak kné sitt af afli í klofið á veslings manninum. Á slysavarðstofunni kom í ljós að frú Ingveldur hafði brotið leyndarlim Brynjars og átti hann lengi í afleiðingumaf þessu slysi.

Og ekki er ein báran stök því skömmu síðar kom Kolbeinn Kolbeinsson skríðandi heim að morgni til, árla mjög, með brotinn lim og með skaðræðis glóðarauga. Frú Ingveldur reiddist mjög fyrir hönd bónda síns og um kvöldið fundust alræmd skítahjú steindauð bak við hús heima hjá sér. Ljóst var að hið vonda fólk hafði verið barið í hel, en Hálfdáni Varðstjóra þókti ekki ástæða til að aðhafast nokkuð, því andlát þessara tveggja persóna flokkaðist undir landhreinsun og Hálfdán atburðinn sem slíkan í embættisbókum lögreglu. 

Ruslið flæðir upp úr tunnunum