Djöfullegt athæfi kerlingar í oflætiskasti

Þetta er eitthvað málum blandið. Í fyrsta lagi var það ekki karlmaður sem þjófstal steypubílnum. Í öðru lagi, og það er mergurinn málsins, þá var það kvendi sem stöðvaði steypubifreiðina við Vitastíg, fleygði bílstjóranum út á kolsvart strætið, og ók á brott. Ekki ætti að þurfa að taka fram, að þar var á ferð fémínístadrós í oflætiskasti, nýskriðin úr bælinu eftir andvökunótt.

Auk þess að vera fáráður fémínísti í oflætisæði, þá mun kvendi þetta vera þekkt af ýmsu frumlegu í Frjálshyggjufélaginu og í Valhöllu. Einnig hefir hún lengi legið undir grun um að fara milli sandkassa barna og gjöra stykkin sín í sandinn og krafsa svo yfir eins og ófyrirleitin fressköttur. Þetta hefir þókt djöfullegt athæfi, og því djöfullegra sem blessuð börnin hafa leikið leiki sína og gruflað í stykkjunum í sandinum. Það var því kominn tími til að þessi fémínístaskömm kæmist undir manna hendur og væri tekin úr umferð

Þá kemur einnig upp spurningin hvað hvað fémínístamærin hafi ætlað sér með steypuna og steypubifreiðina. Jú, hún ku hafa haft í bígerð að gjöra sér einkabílastæði fyrir framan blokkina þar sem hún býr, en síðan hugðist hún selja steypubílinn fyrir slikk og var búin að fá kaupanda að honum. Það eru hrein undur og býsn hvað kvendi í oflætisástandi eru orðnar bíræfnar og óútreiknanlegar; hér áður fyrr létu þessar kerlur sér nægja, að hlaupa um heima hjá sér með tuskuna og ajaxbrúsann á lofti, en í dag láta þær sér ekki muna um að stela drekkhlöðnum steypubifreiðum og kukka í sandkassa blessaðra barnanna. 

Steypubílnum stolið í morgun