Klausturjúnkurinn, merhryssið, krýningarstörf og kolklikkuð kérlíngark ...

Mikið fyrirbrigði klausturjúnkurinn Sigmundur Dávíð og frámunalega gáfaður. Og ekki er Klausturflokkurinn hans síðri með merhryssi í einkennismerki sínu. Mesta upphefð Sigmunds Davíðs og félaga var þegar þeir voru teknir upp á myndband við klausturstörf sín heilög. Hátindurinn í því stórglæsilega ferli var þegar hjörðin féll á knébeð og tilbað eins og ekkert væri ,,kolklikkaða kéllíngar ... (hér brestur mér geð að hafa eftir bænalestur Klaustrunga). 

Nú telur Sigmundur Davíð, að ótrúlegt aðgerðir helvískrar ríkisstjórnarinnar dugi til nokkurs gagns. Þetta er skarplega athugað hjá hjá honum og hvíta merhryssið kinkar kolli til samþykkis. Þá eru ný lögun á klausturvíni við að komast á flöskurnar og þá verður hægt að messa svo um munar í Klaustrinu. Þá er geta þess, að klausturjúnkurinn hefir í hyggju að krýna félaga sinn í trúnni, Karl sýslumann, til kardínála við söfnuðinn, en Beggó blinda ætlar hann að skipa kapílán til merhryssisprófastsdæmis Klausturflokksins.

Ekki hefir heldur legið í láginni hjá Klaustrungum, að þeir ætla sér að gjöra strandhögg í Framsóknarfjósinu, krefjast ráðsmennsku þar á bæ annars hleypi þeir hvíta merhryssinu á gömlu Framsóknarmaddömunnar og þá fái skrokkur þeirra gömlu það sem henni hefir vanhagað um af holdsins lystisemdum. Ennfremur verður hvíta merhryssið gjört að þjóðardýrlingi Klausturflokksins.  

Ólíklegt að þessar aðgerðir dugi