Rétt af Hálfdáni að taka manninn úr umferð áður en hann gerði eitthvað af sér

Ekki var seinna vænna að Hálfdán Varðstjóri tæki í lurginn á þessum Víði sínum og lokaði hann inni á mannlausu hotéli. Áður hafði Hálfdán gert ráðstafanir, látið fjarlægja allt áfengi úr vínkjallara hotélsins og komið því fyrir í klefa á lögreglustöðinni, sem hann einn hefir lykil að. En eitthvað varð að gera við Víði áður en honum gæfist ráðrúm til að gera eitthvað af sér og þarna tók Varðstjórinn hárrétta ákvörðun.

En Hálfdán Varðstjóri er vanur maður og þetta er ekki í fyrsta skipti sem hann grípur til óhefðbundinnar aðferðar við að taka skálka úr umferð. Fyrir nokkrum árum lokaði hann annan undirmann sinn inni, óprúttinn lögregluþjón sem uppvís varð af að fikta í viðhaldi Hálfdáns. Nú, Hálfdán stóð pilt að verki og tók framkvæmdagleði hans óðar föstum tökum og ók honum langt upp í sveit og lokaði hann þar inni í yfirgefnu gistiheimili, sem eigendurnir höfðu misst vegna glæpastarfsemi er þeir höfðu stundað.

Þrem dögum síðar gerði Hálfdán Varðstjóri sér ferð upp í sveit á lögreglubifreið sinni til að gæta að óþokkanum er hann hafði þar í geymslu og henda í hann tveimur kílógrömmum af súru hrossakjöti. Um leið og Varðstjórinn opnaði hurðina á gistihúsinu læddist að honum grunur um að ekki væri allt eins og það ætti að vera þar innanhúss. Þrjótinn hafði Hálfdán vistað uppi á þriðju hæð og þaðan komst sá aumi pilsajagari ekki nema með því stökkva út um gluggann og hálsbrjóta sig þannig að ekki var því til að dreifa að hann hefði yfirgefið staðinn. Og Hálfdán var fljótur að komast að hinu sanna. Bölvaður þrællinn sat flötum beinum á gólfinu, dauðadrukkinn, og tómar brennivínsflöskur og bjórdollur liggjandi allt í kringum hann eins og liðin lík; hann hafði sem sé fundið óhemjumagn áfengis, sem fyrrum eigendur höfðu komið fyrir undir fölsku gólfi í búrinu. Hálfdán Varðstjóri sagði ekki eitt einasta orð, kastaði bara hrossaketinu á gólfið fyrir framan tærnar á þeim ölvaða og yfirgaf staðinn eftir að hafa læst vel og vandlega á eftir sér. Rúmri viku síðar fór Hálfdán á nýjan leik að gæta að pilti, sem þá var kominn langleiðina með að drekka sig í hel. Hrossaketið hafði hann etið í nokkrum atrennum og ælt því ævinlega fljótlega aftur, því það hafði komist gerlagróður í það og því erfitt að halda því niðri. Svo fór þessi ólánsgepill í hálfs árs veikindaleyfi, því hann hafði verið næstum dáinn, og mætti svo eins og fínn maður í nýpressuðu lögreglujúníformi til vinnu í varðsveit Hálfdáns Varðstjóra.  

Víðir einn og yfirgefinn á lokuðu hóteli