Grindvíkingar illa sviknir, bæði af jarðskjáftadeildinni og spákonunni í hraungjótunni

Og enn mega Grindjánar bíða eftir eldgosinu, sem búið er að lofa þeim síðan um áramót, ef ekki lengur. Auðvitað hefir reynt á þolinmæði fólksins þar suðurfrá og margir telja sig illa svikna. Upp á síðkastið hefir og þyngst áróður meðal Grindjána um að stofna samtök gegn jarðskjálftadeildinni á Veðurstofu Íslands, en helvísk Kóvíd nítján veiran hefir heldur sett strik í þann reikning. Umræddum samtökum, verði þau að veruleika (,,raungerist" eins og stjórnmálaeðjótin taunglast á nú til dags, - það er nú meir andskotans raungerðin það), er ætlað að viða að sér vopnum og verjum, steðja síðan inn í Reykjavík og gera út af við jarðskjálftadeildina í einu snöggu áhlaupi.

Í Grindavík býr ein afgömul og margfróð völva, spádómsfróð svo af ber og náskyld ömmu frú Ingveldar. Kerling þessi, sem aunginn maður á Reykjanesskaga veit hve gömul er, hefir fyrir margt löngu helgað sér hraungjótu í útnorður frá Grindavík og þar gengur hún til funda við yfirnáttúrleg öfl, jafnvel púkastóð úr varðsveit Erki-Djöfulsins í Helvíti. Allir Grindjánar eru skíthræddir við gömlu konuna og dæmi eru um margfræga aflaskipstjóra og sjóhunda, sem hafa glúpnað frammi fyrir þeirri gömlu og pissað í sig af skelfingu.

Ekki hefur svo sem staðið á kérlíngu að spá fyrir um stórsprengingar undir Þorbirni, eldspýting yfir Grindavíkurþorp og gereyðingu þess ásamt tilheyrandi hörumungum fyrir blessað mannfólkið. Fyrr í vetur kvað svo rammt að spádómum hennar og bölbænum, að bæjarstjórnin í Grindjánavík sá sig tilneydda að leita á náðir frú Ingveldar til að fá hana til að reyna þagga niður í frænkunni áður en henni tækist að sturla alla íbúa verstöðvarinnar. Reyndar fer heldur litlum sögum af árangri frú Ingveldar við að temja kellíngarnörðuna. Og Grindjánar eru illa sviknir á alla lund; ekkert gos ennþá, ekkert fjör, bara slítandi hjartveiki út af spádómum völvunnar.  

Jarðskjálfti við Grindavík