Það er verst hvað karlanginn er skrækur og heldur illa lagi

Það er nú eins og það er, að halda uppteknum hætti, því aunginn veit hvurt það leiðir að lokum. Að vísu hefir Kolbeinn Kolbeinsson haldið uppteknum hætti þrátt fyrir að eiginkona hans, frú Ingveldur, hafi lúbarið hann og gengið á skrokk á honum vegna óviðeigandi siðferðisbresta hans. Síðan má fjandinn vita hvaða upptekna hætti Helgi Björnsson heldur. Og okkur varðar heldur ekkert um það.

Þegar betur var að gáð, virðist sem þessi Helgi sé að reyna að halda einhverslags söngdagskrá með hljóðfæraslætti undir. Svo virðist vera sem áminnstur Helgi sé öskurapi, þ.e. rembist af vilja fremur en mætti að orga upp í hlustirnar á fólki, sem á sér einskis ílls von. Það er verst hvað Helgi karlanginn er skrækur, hljóðin í honum minna á skræki í fugli, hettumávi eða kjóa, - nú eða hungurgarg í yrðlingum á greni. Að minnsta kosti er fullmikið að kalla þessi hljóð söng.

Vera má að Helgi Björnsson, hvur sem hann nú er, komist upp með að halda uppteknum hætti eitthvað fram eftir vori, en þá áheyrendur í taumana og freisti þess að lækka hljóðin í manninum með því að troða upp í hann trefli eða handklæði. Einn veturinn tók Kolbeinn Kolbeinsson upp á að draga augafullar, erlendar vændisstúlkur með sé heim af nektarvændishúsum borgarinnar. Fyrst í stað lét frú Ingveldur þetta athæfi eiginmanns síns að mestu yfir sig ganga og lét næga að skamma Kolbein dulítið. En Kolbeinn hélt sínu striki, bölvaður öfugugginn, en þá fór frú Ingveldur að fleyja stúlkunum út á götu og loka Kolbeinn inni í miðstöðvarkompunni. Tvívegis reyndi Kolbeinn eftir þetta að koma með sona stúlku heim, en í bæði skiptin tók frú Ingveldur þannig á honum að hann varð að liggja á sjúkrahúsi í nokkrar vikur á eftir. Eftir það hefir Kolbeinn látið sér nægja að taka framhjá með Indriða Handreði og Máríu Borgargagni og einstaka sinnum með Brynjari Vondulykt, en allt í góðu, um þessháttar lostabrölt lætur frú Ingveldur sér fátt um finnast.    

Helgi Björns heldur uppteknum hætti