En hann er illa að sér, aumingja karlinn, í sértrúarfræðum kaldastríðssérvitringa

Nú ber vel í veiði hjá ökuþórnum góðkunna. Nú slær hann sig sem riddara fyrir að vilja umsvif stríðsfélagsins NATO á Suðurnesjum. Þetta kallar hann af sínu ómengaða skopskyni ,,atvinnuppbyggingu." Að svo búnu ræðst hann eins og grimmur hani á sveitarstjórnir þar suðurfrá og klórar og bítur. En hreppsnefndarmennirnir kippa sér ekki upp við fálm og ásakanir ökuþórsins, ekki fremur en undan lúsarbiti, og segja sem svo, að ekkert erindi um rifrildisefni karlsins hafi komið í á borð sveitarstjórnanna og bæta við hinir rólegust, að þeir séu alls ekkert svekktir þá VG hafi komið í veg fyrir áform ökuþórsins og stríðsfélagsins á Reykjanesskaganum.

Þá æpir ökuþórinn hátt upp yfir sig um einhvern, eða einhverja, kaldastríðssérvitringa, sem samkvæmt hljóðunum í karli er sérlega vont og ógeðslegt fólk, sem heldur víst úti sértrúarsöfnuði, sem hinum vaska ökumanni virðist meinilla við. En mikið andskoti er kallsílið illa að sér og fáfróður, ekki síst í sértrúarsöfnuðum. Honum yfirsést til dæmis alveg, að sértrúarsöfnuður kaldastríðssérvitringa er eingöngu skipaður flokkssystkinum hans sjálfs og hann sjálfur sé volað fórnarlamb kaldastríðstrúboðsins.

Ökuþórnum góðkunna, skal nú á það bent, í mestu vinsemd, að fremstur meðal jafningja í sértrúarsöfnuði kaldastríðssérvitringa er Björn Bjarnason nokkur, Morgunblaðslærður maður, fyrrum ráðherra og þingmenni Sjálfstæðisflokksins (sem líka er sérvitringasértrúarsöfnuður) og sonur Bjarnaben hins fyrri. Og ef við nefnum nú af handahófi fleiri sérvitringa í sértrúarsöfnuðinum, er ekki nema sjálfsagt að geta þeirra Guðlaugs a. utanríkisráðherra, H.H. Gissurarsonar og frú Ingveldar. Það er því ekki nema von að mörgum svelgist á kveldkaffinu við að lesa um öskur og svarralæti ökumannsins í garð sveitarstjórnarmanna á Suðurnesjum og óskiljanlega fákunnáttu hans um kaldastríðsrétttrúnað í hans eigin flokki. Það væri gustukarverk af Bjarnaben hinum síðari, að veita ökuþórnum væna, lausn frá áhyggjum hans og íllsku, með því að gera hann að sendiherra íslenska bílsins í útlöndum. Ef karlinn vill ekki undirgangast slíka upphefð af formanni sínum, þá er ekki um annað að ræða, en að færa hann Klausturflokknum til afnota, en þar ku alltaf vera pláss fyrir menn eins og ökumanninn okkar góðkunna.  

„Kaldastríðssérvitringar“ í veg fyrir uppbyggingu