Ódæðismanninum tókst að hálf-myrða Indriða með tilræði sínu

Það kann að vera heilmikið ungs manns gaman og gott sport að skjóta hjólreiðamenn í afturendann með loftbyssu. Aðalpúðrið í þessháttar gamni felst trúlega í að fylgjast með afdrifum hjólarans, hvort hann fer að baða út öllum öngum, öskrar og fellur af baki, máske undir aðvífandi , o.s.frv. Allt hefði þetta verið undurgaman, ef það hefði ekki verið góðborgarinn Indriði Handreður, sem varð fyrir voðaskotinu. Handreðurinn var sem sé að reyna að hjóla úr sér timburmennina, þrátt fyrir að vera enn undir ofurlitlum áhrifum áfengis og var algerlega óviðbúinn hinni fólskulegu árás.strætisvagn

En Indriði Handreður fékk, hvort sem mönnum líkar betur eða verr, loftbyssukúluna í hægri rassakinnina, svo sem tæpa tomma frá skor, þ.e. rassaskor, og gekk kúlan eina fjóra séntímetra inn í holdið. Handreðurinn, svo óviðbúinn sem hann var, sleppti stýrinu undir eins, greipa annarri hendi aftur fyrir skut, rak upp ámátlegt neyðaróp, en hjólið brunaði áfram og steypti eiganda sínum yfir grindverk og hafnaði Haldreðurinn inn í einhverjum óláns gaddarunna og slasaðist enn meir. Það var víst ófögur sjón að sjá kallgarminn þegar sjúkraflutningamennirnir höfðu náð að greiða hann út úr þyrnirunnanum og leggja hann æpandi á börurnar. Og grénjið og skelfingarrokurnar, sem komu upp úr okkar manni voru frábær upplyfting fyrir þá er leið áttu framhjá.

Þegar Máría Borgargagn, eiginkvendi Indriða, kom á slysstað ásamt frú Ingveldi og Kolbeini skrifstofustjóra, var búið að fjarlægja fórnarlambið og afhenda það læknum og hjúkrunarfólki á slysavarðstofunni. Skömmu síðar haldlagði frú Ingveldur ódæðismanninn og skotvopn hans og fór með hann á lögreglustöðina og fól hann Hálfdáni . Og Hálfdán Varðstjóri olli glæpamanninum ekki vonbrigðum og má ganga að því sem vísu, að drengstaulinn atarna, sem næstum því myrti Indriða Handreð, mun ekki gleyma hinum röggsama varðstjóra í bráð, þvílíka meðhöndlun sem hann fékk af hans höndum í fangaklefanum.

Skaut hjólreiðamann með loftbyssu