Yfirstéttarfémman Halla Tómasdóttir Jónssonar Metsölubókar

Hvurn fjandann ætli þetta hafi vit á einhverju, sem það kallar öfga, á ,,báðum endur hins poletiska litrófs." Glamrandi yfirstéttarfémína, með gullklump í heilastað, er máske kunnug ofstopafullum hægrifénaði, en vinstrimennsku, sosíalisma, þekkir hún ekki, - ekki einusinni af afspurn. Hjá kerlu, eins og þessari yfirstéttarfémmu, er allur sosialismus öfgar og hryðjuverk. Sjálf mundi kerla þessi teljast til öfgahægris, auðvalds og afturhalds.

Vissulega hefir frú Ingveldur mætur á Höllu Tómasdóttur, en frú Ingveldur heldur því blákalt fram, að Halla þessi sé dóttir Tómasar, sem Guðbergur skrifaði um í metsölubók og gjörði með því ódauðlegan. Önnur Halla, efrimillistéttarfémínísti sem skriðið hefir um VG, og nú síðast ASÍ, í bitlingaleit, þar sem sleikjuskapur og fals kemur mjök við sögu, er trúlega systir Höllu í New York, og þá samfeðra, báðar dætur Tómasar Jónssonar bankastarfsmanns. Tómas þessi er náfrændi ekki minni manns en Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra og framsóknarmanns og þannig tengjast allar þessar Höllur og Skröllur sæmdarheimili sæmdarhjónanna frú Ingveldar og Kolbeins.

En þetta var nú óviðeigandi útúrdúr. Í fréttinni, ,,þetta er ógnvænlegt ástand", nefnir Halla Tómasar Jónssonar metsölubókar, að henni lítist fremur illa á að abelsínugula viðrinið í Hvíta húsinu geti stillt til friðar á götum amrískra borga; sá ódámur sé mun líklegri til að etja lýðnum saman, helst til borgarastyrjaldar og algérs niðurbrots. Nú, þann abelsínugula þekkir Halla eins og lófana á sér, enda hugsa bæði tvö einlægt um pénínga, gróða, meiri pénínga, meira auðvald og þannig upp aftur og aftur. Þar af leiðandi er yfirstéttarfénínístinn Pénínga-Halla allsendis ófær um að hugsa um hluti sem hún hvorki þekkir né veit hvað eru; henni er meira að segja um megn að skilja hvað langvarandi óréttlæti, ójöfnuður og niðurlæging elur af sér um síðir. 

„Þetta er ógnvænlegt ástand“